Vanuit onze casa rural tussen de olijfbomen is het een uurtje rijden naar Granada of Cordoba. Het is dan ook bijna een must om het Alhambra en zoveel meer van Granada mee te pikken op onze tocht door Andalusië. En de Sierra Nevada ligt eveneens binnen de mogelijkheden voor een daguitstap. De Mezquita in Cordoba is uiteraard ook de moeite waard.

Malaga is meer dan alleen de luchthaven en in deze kuststad kan je naast shoppen ook een bezoekje plannen aan het Picasso museum. Volop cultuur en natuur, in en rond deze drie grote steden. In dit zuidelijk deel van Spanje is er wel meer van dat terug te vinden. En daar gaan we ook van proeven. Iets minder groots, iets minder drukte, maar daarom niet minder vakantie.

Na het ontbijt met zicht op het meer van Iznajar, gaat het eerst door dit witte dorpje naar een ander wit dorpje én nog één … We rijden door het “Parque Natural de las Sierras Subéticas” richting Priego de Cordoba. Vandaar gaat het verder noordelijker richting Zuheros.

Ondertussen is het tijd voor het middagmaal. De lunch start hier rond 14u00 en hoeft zeker niet duur te zijn. Vaak vind je een menu del dia voor een maximumbedrag van 10 euro. Natuurlijk mag het op vakantie soms iets meer zijn én kan je ook voor wat extra gaan. Als voorgerecht kiezen we dan “berenjenas fritas con miel de caña”.

De schijfjes gefrituurde aubergine met honing gaan er altijd wel in…  Tijdens de terugweg gaan we wat calorieën verbranden in de buurt van de Ermita Virgen de la Sierra nabij Cabra. Eerst klimmen we – met de wagen – tot ongeveer 1,100 meter voor een bezoek aan de kapel en de ongelooflijke vergezichten.

Op de terugweg stoppen we voor een deel van Sendero Rio Bailon. We doen een stukje heen en terug van deze wandeling richting Zucheros. Zo kunnen we met wat minder schuldgevoel ’s avonds weer aan tafel schuiven als onze gastheer Christian ons opnieuw een heerlijk gerecht voorschotelt.

Vandaag gaan we de andere richting uit. Antequera is een authentiek plekje dat zeker de moeite waard is om te bezoeken. En in de namiddag is het weer volop kiezen voor natuur. El Torcal Natural Park staat op het programma. Je kan er kiezen voor een korte of ietwat langere wandeling tussen dit mysterieus hooggebergte.

Door de vorm van de rotsen kan je je fantasie de vrije loop laten. Daarbij zorgen flora en fauna in El Torcal dat de teller van ons fototoestel weer goed de hoogte ingaat. Vele wilde bloemen (uiteraard afhankelijk van de periode van het jaar) zijn er te vinden en met een beetje geluk zie je één of meerdere Spaanse steenbokken. Wij krijgen tijdens onze wandeling zelfs het bezoek van een vos.

Blijkbaar had het dier zijn natuurlijke jachtinstinct ingeruild voor een bedelactie bij de toeristen die zijn weg kruisten. Uitrusten kan nadien in het bezoekerscentrum én voor de minder mobiele natuurliefhebbers is er een makkelijk toegankelijk viewpoint. Zelfs enkel de rit met wagen van én naar dit natuurpark is de moeite waard.

De volgende dag is het minder goed weer. Ook dat kan eind april. We denken meer zon te vinden richting zee. We doen dit niet via de kortste en snelste manier maar volgen de kleinere wegen richting zuiden. Onze eerste stop is Alhama de Granada. Tijd voor een wandeling door de bergkloof.

Na de lunch gaat het verder om na vele omzwervingen de kust te bereiken ter hoogte van Nerja. Spijtig, het weer is nog steeds niet goed genoeg om van de vele bezienswaardigheden van dit kustplaatsje te genieten. Dus beslissen we via de grote weg terug te keren naar Iznajar.

Uiteindelijk toont de zon zich. Hierdoor vinden we het de moeite om een bezoekje te brengen aan de Jardin Botanico ten noorden van Malaga. En zo kunnen we een minder zonnige dag aan de Costa del Sol toch leuk afsluiten.

Op zondag kan alles wat rustiger. Niks moet, alles kan. Het wordt een autoloze dag en zo trekken we na het ontbijt via het meer naar het centrum van Iznajar. We komen hier al vele jaren. We begeven ons dan ook niet op onbekend terrein. De wandeling brengt ons aan de voet van de steile weg richting kasteel. Maar eerst gaan we onze energievoorraad wat aanvullen met een portie churros.

Dat extra gewicht sleuren we met plezier mee naar boven. De kerk en het kasteel liggen werkelijk op het hoogste punt van dit witte dorpje. En eerlijkheidshalve moeten we toegeven dat we deze gebouwen nog nooit langs de binnenkant hebben gezien. Blijkbaar een moeilijk inneembare vesting. Dat zal wel ooit de bedoeling zijn geweest.

We troosten ons met het uitzicht op het meer en de omringende heuvels vol olijfbomen. Het middagmaal vinden we in restaurante Rosi, aan het boord van het meer. En op zondagmiddag genieten we rustig – net als vele Spanjaarden – van al het lekkers dat aangeboden wordt.

Een praktische tip : kom je met de wagen naar Iznajar, laat de wagen dan beneden in het centrum van het dorp staan. De top van dit dorp bereiken, lukt makkelijker met de wagen als je weg neemt net voor de grote brug over het meer. Parkeergelegenheid daarboven is echter vrij beperkt.

Om de vakantie af te sluiten, staat de Camino del Rey op het programma. Sinds een paar jaar kan je hier weer veilig wandelen. Zelfs voor mensen met hoogtevrees is het pad langs de wanden van deze spectaculaire kloof een aanrader. Voor de praktische zaken kan je terecht op de officiële website, waar je dan ook je tickets kan bestellen.

Vertrekken voor je tocht doe je in groep op een vast uur, maar de rest van de wandeling ben je vrij. Enkel een helm op je hoofd blijft een verplichting. De route gaat maar in één richting, van noord naar zuid. Enige organisatie tussen vertrek- en aankomstplaats is dan ook noodzakelijk. Wij keerden met de bus terug vanuit El Chorro, het eindpunt van de wandeling.

De frequentie van de bussen is regelmatig. Een lange wachtrij is echter wel mogelijk én wij hadden dan ook niet direct de eerste bus terug. Geen erg. De sfeer blijft opperbest nà zo’n tocht over het koningspad. En als je honger hebt gekregen nà de wandeling, krijg je bij de startplaats voldoende keuze om opnieuw krachten op te doen.

We deden dit vanop het balkon van Restaurant El Mirador Ardales. Met zicht op de “Embalse”. Hier kan je vóór de wandeling ook nog gebruik maken van het sanitair, want langs het wandelpad zijn er geen voorzieningen.  Net voorbij dit restaurant is er ook een grote parking én nog een paar honderd meter verder kom je via een korte tunnel aan de startplaats van je wandeling.

Alvast niet vergeten voldoende geheugen vrij te houden voor de panoramafoto’s en de selfies !