Onze tweede grote stop in Australië: Alice Springs, land van Uluru, Kings Canyon en hogere densiteit van aboriginals. Als stad in het midden van Australië, waren we heel benieuwd wat we zouden tegenkomen daar.

Went to the desert on a horse with no name

We hebben al enkele weken in een busje rondgetrokken, dus dat we dat nu zouden doen leek ons geen opdracht. Tot we het busje in handen kregen. Ons busje thuis dat we zelf omgebouwd hebben, leek een 4-sterrenhotel tegenover dit. Het busje van Wicked Campers zou plaats hebben voor 4/5 man, 2 in het busje en 3 in de openklapbare tent op het dak.

De ‘matrassen’ waren enorm oncomfortabel en we dachten al snel terug aan onze uitklapbare zetel in het busje dat even goed lag als een bed. Lakens waren niet voorzien en niet te verkrijgen bij Wicked. We hebben enorm veel geluk dat de twee meisjes voor ons 2 hoofdkussen en lakens hebben achtergelaten, waar we gretig gebruik van hebben gemaakt.

Verder hadden we ‘lakens’ uit onze handdoeken en truien. Het busje was binnenin volgeschreven door onze voorgangers, en dat bleken er een heleboel te zijn. Ik vraag me af welke hotelgasten graag willen weten wie er allemaal in het bed voor hen heeft geslapen, niemand toch?

Op het stuur, het dashboard, het dak, overal waar je kon bedenken waren er namen, jaargetallen, plaatsen, uitspraken… Het gaf het busje een ‘vuil’ gevoel. We moesten elke paar honderd kilometer tanken, en de tankstations waren natuurlijk niet zomaar overal, dus de prijzen waren zeker aangepast aan de hoge noden van mensen die rondtrekken. Verder had het busje wél 4 kampeerstoeltjes, bestek, 1 pot en 1 pan, een afwasbakje en een vuurtje (geen gas inbegrepen).

Wicked Campervan, zo basic als denkbaar

Oh en fun fact, elke Wicked camper is volledig volgespoten met graffiti inclusief een soort spreuk op de achterkant. Als vegetariër vond ik die van ons niet zo smakelijk ‘If we’re not supposed to eat animals, why are they made of meat?’.

Hit the road Jack

Op goed advies van de man die ons het busje verhuurde, gingen we eerst naar Coles (supermarkt) om onze inkopen voor de komende dagen te doen. Alle winkels die we erna zouden tegenkomen, zouden peperduur zijn. We dachten ook wat bier en ciders mee te nemen, maar daarvoor waren we nog te vroeg. De winkels die alcohol verkopen, gaan in Alice Springs pas open om 14u.

We besloten even te lunchen in het park om de tijd te doden, en daar bleken veel aboriginals te zijn. Het was een heel vreemd zicht, want aboriginals worden voorgesteld als spiritueel en echte ’tribe’ mensen, maar dit beeld was eerlijk gezegd zielig.

Gezinnen, koppels, aan het hangen in het park, KFC te eten, kinderen die duidelijk al oud genoeg waren om naar school te gaan liepen er rond met een tablet. Hun persoonlijke hygiëne leek niet hun belangrijkste bezigheid te zijn en werken? We weten ondertussen dat ze een som geld krijgen van de overheid en een woonst, dus waarom zouden ze gaan werken?

Waarom zouden ze proberen te integreren? Op weg naar ‘Liqourland’ zagen we een heel deel aboriginals aanschuiven om ook naar zulke winkels te gaan, die allemaal om 14u openen. Er was zelfs een politieagent die wacht hield…

Voor degene die hier geen kennis van hebben, aboriginals hebben niet veel weerstand voor alcohol omdat ze daar nog maar enkele honderd jaar geleden aan geïntroduceerd zijn geworden. Er zijn zelfs speciale regels in de winkels die alcohol verkopen dat je niet meer dan 2 liter per man mag aankopen en je moet zeker je identiteitsbewijs laten zien.

We will Rock you

Na een betaling van $25 per persoon voor 3 dagen, konden we het park binnen, home of Ayers Rock of Uluru, de rots die we allemaal wilden zien (en beklimmen). Ik had niet al te hoge verwachtingen, maar ik moet toegeven dat ze best indrukwekkend is. Zeker bij zonsopgang wanneer het licht er op staan, magisch! W

e wisten ondertussen dat Uluru binnenkort zou afgesloten worden voor het publiek om het te beklimmen, dus daarom dat we zeker de kans wilden nemen om het eens te beklimmen.

Nu blijkt dat er heel veel regels in voege zijn die je verhinderen om Uluru te beklimmen. Je mag enkel ’s morgens tussen 7:30 en 11 uur, als de temperatuur voor die dag hoger dan 36° wordt voorspeld mag het niet, is er teveel wind of is er regen voorspeld, ook niet. Je merkt wel al dat het heel gemakkelijk is om je te verbieden erop te gaan.

Zelf hadden we het gevoel dat ze de mogelijkheid er officieel laten voor toeristen, omdat ze die wel willen blijven aantrekken, maar dat ze elke dag een nieuwe reden vinden om mensen te weerhouden. Daar trok de helft van ons groepje zich niets aan en met het weetje dat er een boete van $600 aan vast hangt, klommen ze enorm snel het eerste deel van Uluru op, uit het zicht van mensen en rangers.

Uiteindelijk hebben ze enorm veel geluk gehad, want ze kwamen 10 minuten voor de rangers er waren naar beneden, dus konden we zonder al teveel problemen vertrekken. Toch keken we constant achter onze rug tot we veilig uit het park waren. Kleine opmerking, veel mensen denken dat Uluru vlak bij Alice Springs ligt, maar je moet toch eerst nog 450km rijden voordat je er bent!

King of the Mountain

Na deze adrenaline rush, reden we verder naar Kings canyon om daar een hike te doen die ons werd aanbevolen. The Rim walk, een goede 6km in de zon met vliegen. Veel vliegen. De wandeling zelf was prachtig, enkel het eerste deel was vermoeiend, maar de rest was genieten. Buiten de vliegen gerekend. Ze waren constant rond je neus, mond, ogen, op je armen, benen..

Ik durf zelfs eerlijk te zeggen dat daardoor voor mij de wandeling echt niet aangenaam was. Ik ben erna dan ook onze celebration cider in onze snikhete camper gaan opdrinken, gewoon om even geen vliegen in mijn gezicht te hebben.

Verder kan ik zeggen dat je de afstanden tussen Alice springs en de parken niet mag onderschatten, je zit al snel 5 uur in de auto. Wat wel leuk is, is dat je heel veel kan gratis kamperen daar, terwijl er toch douches zijn inbegrepen. Je mag natuurlijk een soort free donation doen, maar je bent niet verplicht.

Verder hebben we een aantal epic campspots gehad, gewoon via Wikicamps, een app met alle mogelijkheden waar je kan staan in de buurt + commentaar van gebruikers, heel handig! Onze laatste avond in Alice Springs brachten we door in een hostel. Onze campervan hebben we proper teruggebracht en de volgende ochtend hadden we onze vlucht naar Perth.