Selamat datang! Dat betekent welkom, goeiedag in het Indonesisch. Afgelopen zomer ben ik met mijn gezin op reis vertrokken naar Indonesië. Het was de eerste intercontinentale reis voor mijn zus en mij, dus hadden we grote verwachtingen.

Na een vlucht van 16 uren kwamen we aan op Java, één van de vele eilanden van Indonesië. We hadden hoge temperaturen verwacht, dus waren we verrast toen het er slechts 20 graden was. ’s Avonds woonden we het typische Ramayana ballet bij.

We waren echter zo moe van de lange vlucht dat het moeilijk was om onze ogen open te houden. Van uitslapen was er echter geen sprake, want we moesten reeds om 4u opstaan om de zon te zien opkomen vanaf één van de mooiste tempels van Indonesië, de Borobudur.

Dit imposante bouwwerk bestaat uit een centrale stoepa met errond negen etages. Iedere etage is schitterend versierd met boeddhabeeldjes en reliëfs. De rest van onze dag bestond uit een bezoek aan het sultanpaleis, flaneren op een lokale markt en allerlei batiks passen. Een batik is een stuk stof dat bestempeld en beschilderd wordt tot een echt kunstwerk, en door vele Indonesiërs gedragen wordt.

Dag 2: met de trein naar… nee, niet Oostende, maar de gunung Bromo! Deze vulkaan was goed te bezichtigen vanop een hoog uitkijkpunt, dat enkel te bereiken was met een jeep. Het laatste stuk moesten we te voet afleggen. Om de mooie zonsopgang achter de vulkaan te kunnen zien, moesten we uiteraard alweer om 4u opstaan.

Met onze zaklamp en goede stapschoenen klommen we naar het hoogste punt. We hadden de klim echter een beetje onderschat. Het was er namelijk ijskoud. Wij, als toeristen in een exotisch land, hadden natuurlijk alleen maar een dun regenjasje mee.

Gelukkig konden we ter plaatse nog warme mutsen en fleeces kopen. Maar het was zeker de moeite waard om de klim te wagen, want het uitzicht was schitterend! Na zonsopkomst daalden we af om vervolgens opnieuw omhoog te klimmen, deze keer op de Bromovulkaan zelf!

Doordat de vulkaan nog steeds actief was, maakte hij een oorverdovend lawaai. Ook moest iedereen mondkapjes opzetten tegen de dampen. De volgende dag konden we eindelijk op een normaal uur opstaan. Het voordeel van de strikte planning was dat we niet erg veel last hadden van de jetlag. Nochtans was er een uurverschil van 5 uren!

Op weg naar een koffieplantage stopten we even bij een schooltje, waar we Belgische stiften, ballonnen en snoepjes uitdeelden. Mijn zus, geboren entertainer die ze is, heeft zelfs een Engelse les gegeven. Daarna zetten we onze weg verder naar de plantage.

We zagen er hoe een aantal vrouwen de koffiebonen moesten pellen, en de goede van de slechte moesten onderscheiden. De volgende ochtend was het toch weer vroeg opstaan, dit keer zelfs al om 1u. Mijn gezin en ik gingen namelijk nog een vulkaan beklimmen, dit keer de Ijen. We moesten al zo vroeg vertrekken, omdat we anders the Blue Fire zouden mislopen.

Dit is een blauw vuur dat in de rotswand van de krater brandde. Heel de rotswand kleurde daar geel, door de sulfer die er aanwezig was, dus stonk het er ook verschrikkelijk. Deze dampen zijn erg ongezond, dus moesten we een echt mondmasker opzetten. Op ongeveer de helft van de afdaling durfden mijn mama en zus niet meer verder.

Ik wilde echter koste wat kost the Blue Fire zien, en ik was al zo ver geraakt, het zou jammer zijn om nu op te geven. Dus ging ik stapje voor stapje verder. Ik moet toegeven dat ik bang was, maar wat een ongelooflijk wonder van de natuur! Ik ben echt blij dat ik de afdaling gewaagd heb.

Dit avontuur was een mooie afsluiter van ons bezoek aan Java. Op naar Bali, met de boot! Daar kwam de warmte ons tegemoet. Ongelooflijk hoe de temperatuur zo kan variëren. Met zijn parelwitte stranden en appelblauwzeegroene water is Bali een echt snorkelparadijs!

We zagen bijzondere blauwe zeesterren, een enorme zeeschildpad, clownvisjes… Bij het bezoek aan een tempel werden we aangesproken door verschillende groepjes Indonesische jongeren die met ons op de foto wilden. Door onze blanke huid en blonde haren trokken we de aandacht!

Daarna even ontspannen met een fietstocht tussen de prachtige rijstvelden. Hoewel, ontspannen? Het was eerder een mountainbiketocht, en het landschap was erg heuvelachtig, dus we hebben toch ook wat gezweet. In Ubud zijn we niet naar de bekende Monkey Forest geweest, toeristische trekpleisters zijn niet zo ons ding. Wel zijn we gaan raften op een wilde rivier. Wat was dat leuk!

Na al deze sportieve activiteiten rustten we even uit op het eiland Lombok. Dat was echt het paradijs!  Vandaaruit konden we gemakkelijk een boottocht maken naar één van de drie Gili-eilanden. Daar hebben we nog eens gesnorkeld, en vooral genoten van de warme zonnestralen en een verfrissend drankje.

Ik zou willen afsluiten met een quote: “Travelling is the only thing you buy that makes you richer.” Dit is zeker waar. Na mijn reis naar Indonesië ben ik rijker geworden aan ervaringen, culturele kennis, zelfs een beetje talenkennis, maar vooral aan ongelooflijk mooie herinneringen!