Opnieuw omdat we vrij laat waren met onze zoektocht naar vervoer, waren de meeste auto’s of campers al snel rond de 1500-2000 euro voor 3 weken. We besloten daarom om de Greyhound bus te nemen om de oostkust te verkennen.

Blijkt dat de oostkust een heel populaire reisroute is en de bus er eigenlijk voor gemaakt is om die weg af te leggen. Voordeel was de prijs, €230 per persoon en je mag zoveel stops doen als je wil. Eerste stop was Townsville!

Dit stadje had een heel vreemd gevoel voor ons. Misschien omdat we in een vreemd hostel/hotel zaten? Of omdat het stadje niet zoveel charme leek te hebben? De eerste dag spraken we alleszins af met couchsurfers om naar Alligator Creek te gaan. Aangezien wijzelf geen auto ter beschikking hadden, konden we gelukkig met hen meerijden.

Dit was heel interessant om te zien hoe Australiërs zwembaden eigenlijk bijna niet kennen, maar gewoon naar zo een creek gaan met hun kinderen en daarin afkoelen tijdens de zomer. De zwembaden dat wij gezien hebben aan de oostkust waren allemaal buitenzwembaden trouwens, kunnen we ons in België niet voorstellen!

In ons vreemd hostel/hotel was gelukkig wel een mini fitness en een zwembad, dus daar konden we ons in uitleven voordat we de dag erna het nieuwe jaar zouden inzetten!

2017 wilden we goed afsluiten, dus gingen we als een échte Australiër barbecuen aan het strand samen met de couchsurfers van de dag ervoor. Voor diegene die het niet weten, er zijn in Australië aan elk strand barbecues die vrij en gratis te gebruiken zijn, zolang je maar opkuist nadat je die lekkere (veggie!) worstjes gebakken hebt!

Afsluitend met onze epic ‘chocolate peanut butter milkshake’, konden we het vuurwerk gaan bewonderen, opnieuw aan het strand.

Dit was best indrukwekkend, alleen een beetje vreemd dat er geen soort countdown was. Uitgaan zat er niet in die avond, niet alleen was het megadruk overal, de mannen moesten een lange broek én schoenen aanhebben en dat was net een te grote opdracht voor Marnik.

De eerste dag van 2018 werd goed ingezet met videogesprekken naar het thuisfront! Zowel onze ouders als onze vrienden moesten eraan geloven, zo hadden we toch een beetje nieuwjaar gevierd in België…

Om de dag nog beter te maken gingen we naar de Wallaman Falls die dag. De hoogste single drop waterval in Australië van 268 meter. Eerst een lange hike naar beneden, waar dan niemand was en je kon zwemmen, en dan weer naar boven. Geen workout nodig die dag, oef.

De dag erop namen we de bus naar Airlie Beach! Geen idee wat te verwachten daar, maar de kerel in het hostel maakte ons al snel duidelijk dat Whitehaven toch wel een must see was. Omdat we nog niet echt geld hadden uitgegeven aan een uitstap, dachten we dat dit wel de ideale moment was.

We maakten heel duidelijk wanneer we onze boeking maakte, dat we vooral wilden snorkelen en niet rond teveel mensen wilden zijn. De trip bleek iets anders te zijn. Doordat er al enkele dagen een volle maan was, was het water veel hoger. Wat betekent dat je verder van het reef bent en dus de mooie vissen. Van het prachtige witte strand op alle foto’s was niets te bespeuren.

Verder had het ook gestormd enkele dagen ervoor, waardoor de helderheid van het water minimaal was. Een ware tegenvaller! Begrijp ons niet verkeerd, we hebben gesnorkeld tussen de vissen, wat we supertof vonden.  Maar er was maar één soort en geen schildpadden whatsoever. En het strand..? We hebben al véél mooiere gezien. Onze aanbeveling is om deze tourist trap links van je te laten liggen.

Airlie Beach bracht niet enkel kommer en kwel mee, we hebben enkele prachtmensen leren kennen in ons hotel die we later op onze trip nog zouden tegenkomen. Joel en Scott van Brisbane en enkele Zuid-Afrikanen, Broadley, Chris en Sarah.

In totaal hebben we drie dagen in Airlie Beach gespendeerd en na die derde dag waren we wel klaar om onze eerste (en laatste) nachtbus te nemen, richting Agnes Waters! Voordat we deze trip deden, dachten we dat ’s nachts rijden wel een goed idee was om accommodatie uit te sparen.

Ik had nog liever €100 neergelegd om in een jeugdherberg te slapen dan op die bus. Proficiat aan diegene die het kunnen, maar het was niet aan ons besteed… Rond 6uur ’s morgens kwamen we aan in Agnes Waters en werden we gelukkig opgepikt door mensen van het hostel waar we in zouden verblijven, want we hadden geen flauw idee waar we moesten zijn.

Het enige spijtig was dat we nog een 5-tal uur moesten wachten eer we op onze kamer mochten…