Ten tijde van de DDR (Oost-Duitsland) en de BRD (West-Duitsland) was Bonn de hoofdstad van West-Duitsland.

Frank Deboosere had beloofd dat het een zonnig weekend zou worden dus boekten we een hotel in de nabijheid van Bonn en ging onze shorttandem achteraan op de fietsendrager.

Onze shorttandem is zoals een gewone tandem maar een stuk korter. De achterste fietser, meestal ik want dan kan ik af en toe stiekem foefelen, zit zo goed als boven het achterwiel.

Doordat de tandem zo kort is, kan hij gemakkelijk op een gewone fietsendrager en is hij heel wendbaar in het verkeer.

Niettegenstaande verschillende wegenwerken kwamen we na 5 uur rijden in ons hotel aan.

Na het inchecken vertrokken we meteen met onze tweewieler richting centrum.

We passeerden de Bonner Münster, naar ik vernomen had een prachtige kathedraal gelegen in het centrum, jammer genoeg tijdens onze trip gesloten voor renovatie. We konden wel de prima onderhouden binnenplaats met mooie galerij bezoeken.

Een foto van de Münster heb ik niet genomen want een hoop stellingen zegt uiteindelijk niet veel.

In een zijstraat van de winkelstraat viel het geboortehuis van Beethoven door zijn mooie prachtig roze gevel wel op. Het is een oud krakend huis en we merkten dat Beethoven hier slechts 5 jaar gewoond had maar kwamen toch een heel deel over zijn kindertijd te weten.

Voor de liefhebbers van klassieke muziek (Bonngasse 20). Trouwens nadien vonden we mama Beethoven op het prachtige, oude kerkhof van Bonn. ( Haar graf wel te verstaan).

We zagen onderweg een oude telefooncel staan waar boeken inlagen. Je kan gewoon een boek nemen en men vertrouwt erop dat je dit dan ook eerlijk terugbrengt.

Prachtig initiatief vond ik want boeken zijn soms best wel duur en zo heeft toch iedereen de kans op leesgenot (lees educatie).

Vlakbij de Rijn kwamen we aan het World Conference Center, dit was het voormalige Bundestag gebouw (parlement). Na de samensmelting Oost/West verhuisde het parlement naar Berlijn.

We besloten dat het voor vandaag genoeg geweest was en namen voor het avondeten plaats op een terras met zicht op de Rijn.

De volgende dag was het zondag en de Duitse bevolking is nogal op haar vrije dag gesteld dus vind je niet veel zaken open.

Tenzij de Konditoreien want “Kaffee und Kuchen” gaat er altijd wel in. We besloten dus om langs de oevers van de Rijn van Bonn naar Keulen te fietsen. Het was een fijne, ontspannende tocht van +/- 30 km.

Niettegenstaande het toch wel prachtige weer waren er niet veel wielertoeristen. We fietsten tot in Weiss en namen daar het gratis veer naar de andere oever.

De fietspromenade week hier iets af van de oevers en we passeerden een aantal dorpjes. Ook hier was alles vredig en viel er dus niet veel te beleven.

We fietsten verder naar Keulen en reden via de Deutzer-Brücke het centrum binnen tot aan de Dom.

De imposante Dom in gotische stijl deed me aan een anekdote uit mijn kindertijd denken. We bezochten deze gigant toen met mijn ouders en aan de ingang stond een collectebus met de tekst “Spenden für den Dom” Mijn broertje dacht in zijn kinderlijk onschuld dat hier centjes voor domme kindjes gespaard werden.

Je kan door slechts 509 treden de noord- of zuidtoren bereiken en zo de hele stad overzien. Wij pasten hiervoor. Naar het schijnt komen veel mensen op feestdagen op de torens luisteren naar het klokkengelui.

Je neemt wel best oordopjes mee. De klokken kennen een strikte luid-orde, de klok Dikke Pieter bijvoorbeeld mag enkel luiden op katholieke hoogfeesten, de dood van een Keuls aartsbisschop en pausverkiezingen.

Bij hoogfeesten mag Dikke Pieter het feest inluiden, nadien volgen de andere klokken.

Na nog een beetje door Keulen gestruind te hebben en een bezoek aan een “Biergarten”, want die zijn uiteraard ook open, vertrokken we terug richting Bonn want we hadden na de terugrit van 30 km naar Bonn, nog een autorit van 5 uur naar huis voor de boeg.