Fietsen langs een rivierdijk geeft mij telkens weer een heerlijk vakantiegevoel. Ik heb het geluk dichtbij zo’n dijk te wonen. Ik fiets dus wel eens graag de beentjes los op het jaagpad van de Schelde zo tussen Gent en Wetteren in. Na al die jaren dat ik hier woon, ken ik ieder boompje, bankje, bruggetje daar langs de mooie Schelde.

Maar soms wil ik gewoon eens wat anders en vandaag willen we ook nog eens de hitte verschalken door al te hoge temperaturen met een zeer vroege start een stap voor te zijn.

De fietsen worden op het rek geladen en om klokslag 8u kunnen we ter hoogte van het Alfred Nelenpad in Overmere van start gaan voor een 29 kilometerslange fietstocht.

Het donkmeer

Alfred Nelen, zo lees ik hier vluchtig op een herdenkingsmonument schijnt de man te zijn geweest die het toerisme in de streek heeft aangezwengeld. Dat er hier veel volk langs komt, merken we aan de overvolle vuilnisbakken en de werkmannen die net begonnen zijn aan het opruimen van achtergebleven rotzooi.

De rommel is groter dan wat toeristen (foei, foei !) zouden kunnen achterlaten dus we informeren even : hier hebben afgelopen weekend “de waterfeesten” plaatsgehad en tja … daar komt een hoop afval bij kijken.

Los van de werkmannen die de boel opruimen is er niemand te zien en we starten met veel goesting aan wat een heerlijk mooie fietstocht zal worden.

Mijn vriend heeft de fietsknooppunten op een sticker genoteerd en op zijn frame gekleefd. We zijn er klaar voor.

Het Donkmeer ligt er stilletjes bij. Het is nog veel te vroeg voor peddelende toeristen in een roeibootje. We fietsen nu eens over mooi aangelegde paden die leiden langsheen velden vol rijpend maïs waar grote groepen kraaien zich tegoed aan doen.

Dan weer fietsen we als echte flandriens over hobbelige kasseien en nog verder langs aarden wegeltjes die er kurkdroog en stoffig bijliggen.

Wie dol is op een vlucht van net boven zijn hoofd scheurende ganzen kan hier een hoogdag beleven. Jawel, ik beleef dus een hoogdag !

En verder halen we in een beekje ons hartje op met het bekijken van een school stekelbaarsjes. Waar is de tijd naartoe dat we die als kinderen in een nauwelijks te tillen emmer mee naar huis brachten ?

Vandaag de dag zijn er nog maar weinig stekelbaarsjes meer dus we zijn maar wat blij met deze ontdekking.

Grote delen van ons traject gaat langs vrij recent aangelegd overstromingsgebied maar ook hier is het op een paar plassen na, kurkdroog.

Het achtergebleven slib uit het Scheldebekken zorgt er wel voor mooie vegetatie en visite van vogels allerhande. Op de dijk in Uitbergen heeft een fietser halt gehouden.

Hij tuurt met zijn verrekijker in de verte en wenkt ons. Kijk, zegt hij, daar zijn net twee ooievaars neergestreken.

We vervolgen de weg tot we in Berlare zijn. Ter hoogte van de kerk wordt het tijd voor een rustpauze en een fris biertje. Of wat had je gedacht ?!

Terwijl we genieten van die verkoeling op het schaduwrijke terras, komt een wielrenner als een haas voorbij gezoefd. We herkennen er Greg Van Avermaet in. De Olympische Greg traint hier in zijn dooie eentje zijn conditie.

Bij mij willen de benen niet goed meer mee. De hitte komt nu toch als lood in de benen zitten. De laatste vier kilometers maal ik af op wilskracht en wanneer we ten langen leste terug aan het Donkmeer geraken, is de eerste wilg die aan de oever van het meer een mooie schaduw op het gras tovert, de onze.

Ik dommel in maar zie nog net hoe een aalschover over het water scheert.

Het is mooi geweest.

Tip :
Wil jij ook deze (of soortgelijke) fietstocht maken ? Je vindt prachtige uitgestippelde lussen en knooppunten door de titel van dit verslag een keertje te Googelen. Meer dan keuze genoeg !