De boot stampt, de motoren brullen. Het geluid wordt enkel overstemd door het donderend geraas van het vallende water voor ons. 150.000 m³ liter water stort per minuut naar beneden. Een natte mist verstuift zich in grote druppels over ons.

Gelukkig hebben we plastieken poncho’s gekregen. ‘De Zes van Antwerpen’ zouden deze ongetwijfeld als een aanslag op de goede smaak bestempelen, want geschikt voor de catwalk zijn ze allerminst. Maar wel efficiënt om ons droog te houden.

Het drooghouden van camera’s is een ander verhaal. De dikke druppels op de lens geven een special effect dat je meestal niet tussen de filters vindt 🙂

Achter die natte mist van opspattend water ligt Horse Shoe Fall. We bevinden ons op een boot van Maid of the Mist die zo dicht mogelijk stroomopwaarts probeert te varen tot  bijna onder de Niagara Falls.

De passagiers kijken met ingehouden adem naar de woeste kracht van het water dat 53  meter dieper op de rotsten te pletter stort. De motoren op volle kracht zijn nodig om de boot ter plaatse te houden onder al dit natuurgeweld.

Op deze boot voel je pas echt de fenomenale kracht van water. De Niagara Falls bestaan eigenlijk uit drie afzonderlijke watervallen. Hoewel ze pal op de grens tussen Canada en de Verenigde Staten liggen, heb je het beste zicht vanaf de Canadese kant.

De Verenigde Staten hebben ondertussen een flauwe poging ondernomen om een uitkijkplatform te bouwen tot aan de virtuele  grens tussen beide landen om toeristen die niet de grens oversteken een betere blik te gunnen op de spectaculaire Falls, maar het is niet hetzelfde als van de Canadese zijde, waar je de watervallen duidelijk voor je ziet liggen.

De waterval bestaat zoals gezegd uit drie delen: de Horseshoe Falls, de American Falls en de Bridal Veil Falls.

Die Horseshoe Falls, ook bekend als Canadian Falls, is het bekendste deel van de Niagarawatervallen. De naam komt hoe kan het ook anders, van de halfronde vorm die deze waterval heeft. De Horseshoe Falls is liefst 671 meter breed.

De American Falls is de grootste van de twee Niagarawatervallen die volledig in de Verenigde Staten liggen, maar kleiner dan de Horseshoe Falls. De breedte aan de top van American Falls is ongeveer 253 meter.  

De hoogte van de waterval is 21 meter waarna het water neerslaat op een partij rotsen die door een grote verschuiving daar in 1954 terecht zijn gekomen.

De Bridal Veil waterval is eigenlijk een afsplitsing van de American Falls en wordt hiervan door een klein eilandje gescheiden.

Je kan ook een helikoptervlucht boven de watervallen maken, maar 13O CAD voor een vlucht van 9 minuten lijken me toch iets te prijzig.

Ook vanop de grond wordt het zicht spectaculair, als we getrakteerd worden op regenbogen boven de watervallen die  het plaatje afmaken.

Het stadje Niagara zelf is een toeristische hotspot. Lees druk en duur. Niet echt iets voor mij. Het nabijgelegen Niagara on the Lake weet mij wel te charmeren.

Het is er aangenaam wandelen in dit charmant dorpje uit de 17^de eeuw met elegante huizen en schattige winkeltjes in New England style die zo uit de film lijken weggelopen.

Ideaal om iets te drinken en/of een hapje te eten.  Niet dat het er echt rustig is, want het wint ook aan populariteit, maar in vergelijking met Niagara zelf toch een verademing.

In de ruimere omgeving ligt de wijnstreek van Niagara.  De moeite waard voor een ritje als je toch in de buurt bent.

We hobbelen wegen op en af tussen de velden met wijnranken. Het landschap wordt onderbroken door grote, gekleurde houten boerderijen.

Het heeft iets idyllisch, zeker onder de wolkenloze hemel waarvan we genieten. Uiteraard kan je je onderweg ook aan proeverijen te goed doen.

Niagara Falls en de ruimere omgeving van Niagara kunnen bezocht worden als dagtrip vanuit de Canadese stad Toronto inclusief een autorit rond het Ontario Lake.

Brussels Airlines vliegt 5 maal per week rechtstreeks naar Toronto en de vluchttijd bedraagt  ongeveer 8 uur.

Vergeet ook niet voor je bezoek aan Canada een ETA  (electronic travel authorization) aan te vragen.