Rise and shine. We, of toch ik word wakker van de zon die door mijn raam schijnt. Mijn reisgezelschap ligt al aan het zwembad te zonnen, op zoek naar welke wandeling we vandaag kunnen doen. Gisteren hebben we een hele dag geluierd aan het strand, dus tijd om iets actief te doen.

We wandelen tot aan de supermarkt voor wat Chocopops en melk. Jep, ontbijt voor kampioenen. We starten vol goede moed aan onze tocht, onze rugzakken gevuld met snacks, de GoPro, iPad en een grote fles water. Tijd om de Agii Theodori te beklimmen.

Zelfs om tien uur ’s ochtends is het al ongelooflijk warm. Gelukkig is Paulien een soort van wandelende GPS en spot ze een shortcut. We klimmen omhoog de berg op en onze shortcut blijkt eerder een doodlopende weg te zijn. Ik schuif drie keer uit en schaaf mijn been aan boomschors. Wat een geweldige start van onze urenlange wandeling.

We passeren een typisch Grieks kerkhof en lopen doorheen een schattig klein dorpje. Iedereen is erg vriendelijk en zegt meteen hallo. Mijn stereotype beeld van Griekenland wordt meteen bevestigd, de vrouwen zitten thuis op hun terras en de mannen gaan een brood kopen en blijven even hangen op café.

Tijdens onze beklimming loopt een schattig hondje, dat we Idefix noemen, achter ons aan. Kleine Idefix loopt mee tot aan de grens van de ‘bewoonde zone’. Eenmaal we omringd zijn door bossen laat onze vriend ons alleen verder gaan. Tijd voor een stijle klim. Hoe hoger we ons bevinden, hoe prachtiger het uitzicht wordt.

Ons eerste uitzichtpunt is werkelijk adembenemend. Ik zou het willen omschrijven, maar mijn woorden schieten tekort. Hopelijk vertellen mijn foto’s meer dan woorden ooit zouden kunnen. We blijven nog een kwartiertje klimmen en dan hebben we een prachtig uitzicht over de hele baai. De ideale plek voor een kleine picknick en uiteraard een verplichte selfie.

Eenmaal we voldoende genoten hebben van ons uitzicht, keren we terug en beginnen we aan onze afdaling. We snakken allebei naar een frisse cola en ploffen neer in het eerste café dat we tegenkomen als we terug in het dropje zijn. De oude mannetjes staren ons bijna met opengevallen mond aan.

Tijdens onze beklimming was het zo broeiend warm dat we onze T-shirts uitgedaan hadden. Niemand merkte het als twee Belgische vrouwen in hun bikinitop en een short doorheen de bossen paradeerden terwijl ze meekweelden met Taylor Swift. Het enige probleem? We waren vergeten onze topjes terug aan te doen voordat we iets gingen drinken. Oepsie.

Op het café leerden we drie nieuwe woorden: kalimera (goedemorgen), efcharisto (dank je) en parakalo (alsjeblieft). Eenmaal we terug in de buurt van onze hoofdbaan waren, zien we drie mogelijkheden. Ofwel nogmaals de berg beklimmen, ofwel naar huis, ofwel naar Pentati.

Ik kan je één tip geven, vertrouw niet op de Griekse wegwijzers die je onderweg tegenkomt. Pentati zou zogezegd vijf kilometer wandelen zijn. Na anderhalf uur waren we nog niet eens in de helft. We komen een vriendelijke jongen op een scooter tegen die vraagt of we een lift kunnen gebruiken. Eerst brengt hij mij naar het dichtstbijzijnde stadje en dan Paulien. Gelukkig was het niet langer dan een kwartier rijden.

Eenmaal herenigd zien we een nieuwe wegwijzer. Nog drie kilometer tot Pentati. No way dat we blijven doorwandelen. We besluiten dan maar terug te keren en passeren na een halfuurtje een huis met tuin waar ze aan het barbecueën zijn. Kwijl. Paulien en ik kijken erg verlangend naar het vlees wanneer drie mannen onze aandacht trekken.

Ze vragen of we zin hebben een hapje mee te eten. Daar zeggen we geen nee tegen. Gelukkig zijn de mannen ook van plan nog even naar het strand te gaan en bieden ons een rit aan. We hebben absoluut geen zin om opnieuw vijfendertig uur naar beneden te wandelen dus we nemen hun aanbod gretig aan.

De rest van de namiddag spenderen we aan het strand. Boeken lezen, paletten, zwemmen en heerlijk niets doen. Samen kijken we naar de zonsondergang en besluiten we ons op te frissen en allemaal samen te eten. Eén van de mannen is een Griek en hij staat erop om ons de Griekse keuken beter te leren kennen.

We krijgen enkele traditionele Griekse voorgerechten voorgeschoteld zoals Tzatziki, Feta in de oven en verse groentjes. Uiteraard als hoofdgerecht eten we een overheerlijke moussaka. Naar Griekse traditie sluiten we onze maaltijd af met een shotje sterke drank. Of twee, misschien drie?

We snuiven nog wat sfeer op terwijl we door de levendige hoofdstraat naar ons appartement terugwandelen. Onderweg kopen we nog een zak popcorn en enkele ciders. Onze avond sluiten we af met onze voetjes in het zwembad, cider in de hand en popcorn in de mond.