Het zuidelijk gedeelte van Vietnam situeert zich langs en rond de Mekong rivier, de prachtige ader die via een reusachtige delta uitmondt in de zuid Chinese zee.

Wij verblijven in Saigon, het huidige Ho Chi Minh City en zullen van hieruit enkele dagen reizen in het gebied van de Mekong.

Zo een dertig kilometer ten noorden van Saigon liggen de CO Chi tunnels. Het zijn onderaardse gangen waar van er enkele kilometers voor het publiek werden opengesteld.

De Tunnels zijn niet alleen een labyrint van gangen maar er is zelfs een onderaards flatgebouw met drie verdiepingen.

Je kan de tunnels bezoeken, na een deskundige uitleg van een plaatselijke gids beginnen we de echte tunnels te verkennen, op handen en voeten rondkruipen is de boodschap, eng en niet geschikt voor mensen met claustrofobie.

De tunnels waren zeer goed gecamoufleerd en dus een ware hel voor de Amerikanen ten tijde van de Vietnam oorlog. Handgemaakte vallen beschermden de ingangen. Die in zo een val terechtkwam werd letterlijk gespietst.

De Vietnamezen waren vindingrijk, uit niet ontplofte bommen van de Amerikanen recupereerden ze het poeder en ze maakten er op hun beurt nieuw oorlogstuig van.

Op de schietstand tussen de tunnels door kan je kogels afvuren, niet op mensen maar op een voor de gelegenheid opgestelde plaat van een tijger.

In een van de zijbunkers demonstreert een vrouw hoe je rijstkoekjes maakt.

De mannen maken schoeisel uit oude autobanden, van recyclage gesproken.

Honderden mensen leefden hier gedurende de oorlog. Ze zochten bescherming tegen de bommenregen van de Amerikanen.

Om te koken gebruikten ze de Dien Bien Phu keukens, die de rook uitstoten op vele meters van de kookplaats zelf, zo konden ze niet vlug ontdekt worden.

Er waren kamers voor families, een hospitaal en zelfs vergaderzalen.

Na een avontuur in de tunnels kan je verder noordwaarts rijden naar Tay Ninh, gelegen aan de Cambodjaanse grens, daar kan je de tempel van de Cao Dai sekte bezoeken.

Deze sekte beweert 6 miljoen aanhangers te tellen van wie zo een 2000 tal in Californië leven, wat veel te maken heeft met tot inkeer gekomen Vietnam veteranen.

De tempel is net een kathedraalachtig bouwsel van suikerspin en acryl, zo lijkt het wel.
Fel geel, vuurrood en roze, met draken en slangen georneerd en bevolkt met honderden Vietnamezen gekleed in witte, rode en blauwe pakjes en gewaden.

Urenlang bestoken ze mooi in het gelid de gewelven met gezangen en gebeden die een New ager wee zou maken.

De Cao Dai aanhangers vereren een bont allegaartje van idolen zoals Jeanne D’Arc, Lenin Shakespare en Victor Hugo, de auteur van les miserables.

Deze laatste is zelfs uitgeroepen tot de belangrijkste missionerende geest. De sekte heeft steeds geweigerd om de Vietcong te steunen, zodat na de vlucht van de Amerikanen enkele van hun leiders gefusilleerd werden. Maar het Coa Dai volk overleefde de burgeroorlogen en het communisme.

De dagen zijn goed gevuld in zuid Vietnam en ’s avonds, bij het licht van honderden lampionnen genieten we van een puik avondmaal in Saigon.