Vandaag laatste dag van onze driedaagse in de Veluwe. De streek die we vandaag aandoen, oogt heel anders dan het heide- en beukenlandschap van de afgelopen dagen.

We rijden door Het Gooi, een soort parklandschap met heel veel waterplassen met de rivier de Vecht in de hoofdrol, uitgestrekte landgoederen en weiden. Onderweg passeren we kastelen van vroeger en vandaag. Want Het Gooi was en is nog steeds een regio waar de adel thuis is en ook heel wat BN’ers (Bekende Nederlanders) wonen. De woningprijzen zijn hier ook de hoogste van Nederland.

Het oudste stadje van Het Gooi is Naarden. Vanwege zijn strategische ligging werd Naarden in de 16^e eeuw een vestingstad met de kenmerkende stervormige omwalling, die uitstekend bewaard is.

Het militaire verleden van Naarden vertaalt zich in bastions en poortgebouwen zoals de indrukwekkende Utrechtse Poort.

Maar er zijn ook prachtige burgerlijke gebouwen zoals het gemeentehuis en de Grote Kerk. Vóór die gereformeerde kerk met een prachtig beschilderd houten plafond, staat een merkwaardig monument: het Nationaal Donormonument.

Het is een dankbetuiging aan alle anonieme donoren. Initiatiefnemer was Piet Legerstee die in 2002 een levensreddende levertransplantatie onderging.

Wat Naarden ook speciaal maakt, zijn de talloze gedichten die je onderweg op de gevels ziet, mooie gevels . En we leerden wat etymologie. De oorsprong van het woord ‘makelaar’ vind je in Het Gooi.

Vroeger kon je zien of een huis een huurwoning was of eigendom. Dat vertelde de kleur en vorm van de verticale balk, de makelaar, in de dakconstructie.

Winkel van Sinkel

Het oude centrum van Utrecht is een kluwen van steegjes, binnenhofjes en grachten. Het oudste stukje van deze universiteitsstad is het Domplein. De Romeinen bouwden er in 47 na Christus een castellum.

De grondvesten van deze nederzetting heeft men in de bestrating aangegeven.

De 14^e -eeuwse Domkerk heeft met zijn 112 meter de hoogste toren van Nederland. Een poortje tussen de kerk en het Academiegebouw van de universiteit leidt naar het Pandhof, een kloostertuin uit de 15^e eeuw. Vlakbij woonde Anna Maria Schuurman, in 1636 de eerste vrouwelijke studente aan de universiteit.

Een ander bekend persoon die in de omgeving van het Domplein een optrekje had, was paus Hadrianus VI, tot nu de eerste en enige Nederlandse paus. Hij werd verkozen in 1522 en liet zich een woning bouwen aan de Kromme Nieuwe Gracht, het Paushuize.

Hij heeft er nooit gewoond, want amper een jaar na zijn aanstelling overleed hij. Er staat nu wel een standbeeld van hem voor zijn huis.

Langs de Oude Gracht achter het Domplein, is het middeleeuws karakter van de stad goed te zien met huizen van adellijke families zoals het Stadskasteel Oudaan. Deze middeleeuwse versterkte woning werd gebouwd in 1400 en was van 1759 tot 1964 in gebruik als oude mannen- en vrouwenhuis.

In dezelfde buurt staat nog een merkwaardig gebouw, de Winkel van Sinkel. Nu is het een restaurant maar het was ooit het eerste warenhuis van Nederland, gebouwd in 1836. Het werd bekend van een rijmpje dat op de gevel een plaatsje kreeg: ‘In de Winkel van Sinkel is alles te koop. Daar kan men krijgen: mandjes met vijgen, doosjes pommade, flesjes orgeade, hoeden en petten en damescorsetten; drop om te snoepen en pillen om te poepen’.

Vier vrouwen in Griekse gewaden – Kariatiden – torsen de gevel. Een ideetje van de architect die dat in Engeland gezien had. De beelden werden al vlug in de volksmond de Britse hoeren genoemd.

Wij lunchen er en bij een bezoek aan de toiletten, moet je drie trappen naar beneden. Dan kom je in een soort van ondergronds magazijn waarvan een deel verbouwd is tot toiletgelegenheid.

Deze ruimte is één van de kenmerkende werfkelders langs de Utrechtse grachten. Deze grachten liggen ver onder het straatniveau aan lage kades of werven. De werven zijn net boven het grachtwater gemaakt. In de 12e eeuw bedachten bewoners van huizen langs de grachten tunnels van de werven naar hun kelders zodat handelsgoederen niet meer vanaf de schepen helemaal de oever moesten opgesleept worden.

Nu zijn ze een onderkomen voor kunstenaars, bars en restaurants. Als afsluiter van deze driedaagse maken we nog een rondvaart op de grachten wat een ander en boeiend perspectief biedt.

Prachtige landschappen, authentieke stadjes en cultureel erfgoed, het was er allemaal. Toch blijf ik zitten met één kleine frustratie: ik heb nog meer dan 5000 spaarpunten over en die dreigen straks allemaal gewist te worden. Niet dat er geen aanbod is in goodies en fun, maar net niet mijn interessesfeer.

En reizen om te reizen is ook niks.