Het laatste deel van onze reis kwam in zicht. We hadden nog één volledige dag voor de boeg en nog een halve dag die we zouden spenderen in de hostel voor we naar de luchthaven vertrokken. Ondanks dat we toch een beetje teleurgesteld waren dat de week zo snel voorbijgevlogen was, hadden we toch nog een onvergetelijke laatste dag kunnen beleven!

Enkelbandjes aan de stadsmuren

Op onze laatste dag wilden we niet te veel grote verplaatsingen maken, maar wat we precies gingen doen, was nog niet zo zeker. Wat wel zeker was, was dat we ons die ochtend hadden ingeschreven voor de ‘Greek Night’, dat was opnieuw zo’n avond georganiseerd door de hostel waar je kennis kon maken met andere gasten genietend van een lekker Grieks hapje.

We begonnen onze dag met een wandeling naar de haven, van daaruit botsten we nogmaals op de grote stadsmuren van de oude stad.

Net ervoor zagen we allemaal gezellige kraampjes met leuke spulletjes. Net zoals in Lindos gingen we op deze kraampjes af op zoek naar een leuke souvenir. Bij een bepaald kraampje bleven we alle vijf samen staan. Hier hadden ze allemaal leuke enkelbandjes in alle kleuren, met verschillende soorten pareltjes en zelfs schelpjes gezien.

We waren allemaal al lang op zoek naar zo’n bandje en deze waren dan ook nog eens met de hand gemaakt. Onze keuze was dus ook snel gemaakt. De bandjes werden zelfs op maat van onze voet afgepast en we kregen er ook nog eens een leuk verhaal bij.

Een beetje verder, achter de grote stadsmuren, zochten we een leuk plekje om met z’n allen te poseren voor een leuke ‘enkelfoto’. Deze bandjes gaan ons dus altijd doen herinneren aan onze fantastische tijd samen.

Het laatste avondmaal

Na een frisse douche en een lekkere cocktail kon onze avond helemaal van start met de ‘Greek Night’. Deze keer waren er iets minder deelnemers waardoor iedereen aan één tafel geplaatst kon worden.

We zetten ons met z’n vijven aan de tafel en meteen kwam het eerste gesprek tot stand. Dit met een sympathieke Fransman uit Parijs, die we hadden kunnen overtuigen dat België de WK-winst toch wel een meer verdiend had dan Frankrijk.

We kregen Griekse salade aangeboden, maar niet alleen dat. Meer en meer mensen kwamen de tafel vervolledigen. Een jonge Spanjaard afkomstig uit Benidorm, die nu in Budapest woonde voor zijn werk. Een Wit-Russische die vloeiend Nederlands, Duits, Engels en Russisch sprak.

Ze had namelijk in Amsterdam gewerkt en werkte momenteel in Keulen. Een jongedame uit hartje New York, die naar de trouw van haar broer was geweest in Turkije en van die gelegenheid ineens gebruik maakte om een rondreis in Europa te doen.

Uiteindelijk aan de overkant van de tafel hoorden we Nederlands, een Vlaams accent. Daar zaten drie meisjes uit Leuven, die met dezelfde intentie als ons naar hier waren gekomen, genieten van die mooie leeftijd van 18 jaar.

Zoveel verschillende nationaliteiten en persoonlijkheden en allemaal hadden ze andere plannen met hun reis, hadden ze een ander leven en hadden ze ook een andere reden om hier op het prachtige Rodos neer te strijken. De meesten van hen reisden nog door, voor anderen was dit hun laatste bestemming. Wij waren bijna de enigen die maar een enkele bestemming hadden.

De avond kwam op zijn einde en zo ook de reis. De volgende dag hadden we een vlucht om kwart voor 8 ’s avonds, maar voor de zekerheid waren we toch al redelijk vroeg naar de luchthaven vertrokken, waardoor we die dag niets meer hadden kunnen ondernemen.

Op het vliegtuig konden we terugblikken op een geweldige reis, die de ingang van een nieuw hoofdstuk zou betekenen…

Hopelijk hebben jullie genoten van deze verhalen en heb ik jullie warm kunnen maken voor het prachtige Rodos. Ik heb er in ieder geval een hele mooie tijd beleefd!