Soms heeft een mens wel eens een duwtje in de rug nodig om datgene te ondernemen wat al van jongs af aan op het verlanglijstje met stip staat aangeduid.

Zo wou ik al heel vroeg in mijn jonge leven het concentratiekamp van Auschwitz bezoeken maar ik had er geen idee van hoe ik dat zou kunnen georganiseerd krijgen. En omdat in die dagen citytrips en informatie via internet nog niet aan de orde waren, raakte mijn verlangen een beetje op de achtergrond verzeild.

Tot – dank zij mijn boezemvriendin Geertrui wiens oudste zoon Bart met de mooie Poolse Gosja is getrouwd en wiens leven en liefde sindsdien in Polen ligt – een bezoek aan Auschwitz toch een heel stuk dichterbij kwam. Door mijn vriendin leerde ik immers de mogelijkheid kennen om een bezoek aan het concentratiekamp te combineren met een citytrip naar Krakau. Hoe gek ook … dit idee was nooit eerder bij mij opgekomen.

Die combinatie vond ik te behappen en wie mijn verslag https://evenaar.tv/reisverhalen/2018/04/de-verborgen-wereld-van-anne-frank/ heeft gelezen, weet intussen dat Auschwitz spijts de vele boeken die ik er reeds had over gelezen, zeer veel indruk op mij heeft gemaakt.

Zonder woorden omdat ik er geen woorden voor heb

Al goed dus dat ik op adem kon komen in de overigens prachtige stad Krakau vooral ook omdat Bart zo vriendelijk was geweest een wandeling voor mij uit te stippelen. Nogmaals dank hé, Bart !

Vandaag (ruim drie jaar later) maak ik deze wandeling in gedachten nog een keertje opnieuw en jullie mogen met me meewandelen. Goed ?

Onze wandeling begint aan de Wawel, een heuvelrug in de stad waar zich o.a. het koninklijk paleis bevindt. Dit beginpunt is meteen een schot in de roos. De wandeling naar boven loont de moeite want ook al ontbreek het ons aan tijd om het paleis zelf te bezoeken, het centrale plein heeft een indrukwekkende uitstraling.

Een schot in de roos

Aan de voet van de Wawelkathedraal staat de beeltenis van – hoe kan het ook anders – de eerste Poolse paus ooit : Johannes Paulus II

In de kathedraal zelf mogen we geen foto’s nemen en dit ondanks het feit dat we toegang hebben betaald. Dat zal me later in Krakau ook nog wel tegenvallen … de toegang tot de kerken in het uiterst katholieke Polen zijn er (voor toeristen) betalend.

We ondernemen een flinke klim naar de toren want de “Dzwon zygmunta” willen we gezien hebben. Dat is een gigantische klok met een houten gebinte om U tegen te zeggen. En zoals je op de bijgevoegde foto kan merken, weet je meteen ook wel waar de klepel hangt ! Bovendien is van hier boven het zicht op Krakau prachtig.

Weet jij waar de klepel hangt ?

De crypte onder de kathedraal bevat de stoffelijke resten van ’s lands koningen. In vergelijking met de Kaisersgruft in Wenen is deze crypte van een bepaald nederige soort. Zo nederig zélfs dat ik ze me drie jaar later nog nauwelijks weet te herinneren.

Eenmaal terug buiten de kathedraal willen we toch ook even de binnenkoer van het koninklijk paleis zien. En die binnenkoer herinner ik me wel zeer levendig. Ronduit prachtig is die en mocht ik ooit terugkeren naar Krakau dan breng ik zeer zeker een bezoek aan het paleis zélf vermits het een schat aan schitterende wandtapijten in bezit heeft.

Een hoekje van de grote binnenkoer van het Koninklijk Paleis

Omdat er nog zoveel te zien en te beleven valt, verlaten we de Wawel via de hoofdingang. We steken de straat over en nemen de ul.kanoniczna waar zowel het seminarie als de universiteit is gevestigd. Zelf wandelen we verder naar het plein “Plac sw marii magdaleny” waar we rechts voor ons de Petrus en Pauluskerk zien. De kerk valt op omdat ze een omheining heeft waar twaalf reusachtige apostelen naar mijn idee dringend nood aan restauratie hebben.

To do : apostelen opknappen

Vermits we intussen flink moe en hongerig zijn geworden draaien we de Grodzka in want aan het einde van deze straat ligt de Grote Markt en daar zullen we beslist wat te eten vinden. Het is een prachtige, immense marktplaats met in het midden een imposante Lakenhalle.

We wandelen ze door (wat best leuk is vermits de Lakenhalle aan heel wat verrassende winkeltjes onderdak biedt) en komen zo aan de andere kant van het grote marktplein terecht. De innerlijke mens moet immers gesterkt worden. Hier op de Grote Markt vallen de prijzen voor ons gewoon te noemen maar het gemiddelde Poolse loon indachtig moet ons menu voor de gemiddelde Pool schier onbetaalbaar zijn.

Zicht op een klein deeltje van de Grote Markt met hoekje van de Lakenhalle

Nu onze buikjes gevuld zijn, is het tijd om de Mariacki kerk (de hoofdkerk van Krakau) te bezoeken. Die bevindt zich links in de hoek van de Grote Markt en op elk vol uur wordt vanop de toren de “hejnal” op trompet geblazen. Wat The Last Post is voor Ieper, is de Hejnal voor Krakau. Op Wikipedia lees ik immers :

Het verhaal gaat dat in 1241 een torenwachter vanaf de noordelijke toren van de kerk de Tartaren zag komen. Hij wilde zijn stadsgenoten waarschuwen en speelde op zijn trompet. Zijn trompetspel werd plotseling afgebroken omdat hij geraakt werd door een pijl. De stadspoorten konden nog op tijd afgesloten worden waardoor de stad veilig is gebleven. Ter herinnering aan deze gebeurtenis wordt nog altijd de afgebroken melodie elk uur gespeeld.

Een abrupt einde dus al merk ik daar eigenlijk niets van vermits ik de melodie niet ken en het einde mij enigszins aanvaardbaar in de oren klinkt.

Zoals reeds eerder opgemerkt mag ook in deze kerk niet worden gefotografeerd en de Poolse priesters hebben er blijkbaar veel tijd voor over om dat stiekem in de gaten te houden. Omdat ik nogal nieuwsgierig van aard ben, gluur ik even de sacristie binnen en ontdek ik er verstopt achter de openstaande deur tot mijn ongenoegen een priester in lange soutane die aan de hand van camera’s in de kerk nauwkeurig toekijkt of het verbod om te fotograferen wel degelijk wordt nageleefd.

Min of meer misnoegd kiezen we dan nu toch maar voor de profane kant van Krakau. We draaien links van de kerk de Florianska in, een gezellig drukke winkelstraat. Ter hoogte van de oude stadswallen eindigen de winkels. Een duo straatmuzikanten staat er onder de stadspoort wat zakgeld bij elkaar te spelen. Het zijn best wel leuke deuntjes ! Maar ook hun outfit lijkt me leuk.

Voor de poort gaan we links de Pijarska in. Daar staan naar wat Bart op het plannetje heeft geschreven, steeds kraampjes met – wat mij betreft – eerder kitscherige schilderijen tentoongesteld. Het valt me op dat het voornamelijk portretten van Joden zijn die hier te koop worden aangeboden. Zoals zowat alles in Krakau is ook deze hoek bijzonder fotogeniek en na wat kiekjes te hebben genomen slaan we links de Swietego Jana in via dewelke we terug op de Grote markt aanbelanden.

Die steken we nu opnieuw over om helemaal in de rechterhoek aan de overkant de ul. Swietej anny en vervolgens onmiddellijk links de Jagiellonska in te wandelen. Het is hier dat het “Collegium Maius”, de oudste universiteit van Polen en daterend uit de 15de eeuw, zich bevindt en waarover Bart zeker niet overdrijft wanneer hij beweert dat je deze prachtige renaissance binnenkoer moet gezien hebben.

Maar let op … de deur zit dicht, dus mocht jij hier ooit komen gewandeld, loop de deur dan zeker niet voorbij. Dat zou werkelijk zonde zijn ! De universiteit van Krakau zelf is thans ondergebracht in moderne gebouwen en het oude gedeelte hier werd ingericht als museum. Dat kan je voor een slordige 3 euro bezoeken. Maar de toegang tot de binnenkoer is wel volledig gratis.

Let op … loop het collegium Maius niet voorbij !

We vervolgen onze weg door de Jagiellonska en komen nu in de Planty terecht, een prachtig park met gelukkig ook aardig wat zitbanken.

Want eerlijk gezegd, mijn pijp is bijna uit. We bevinden ons nochtans heel dicht in de buurt van het aartsbisschoppelijk paleis in de Franciszkansa waar Johannes Paulus II tot aan zijn pausverkiezing aartsbisschop was.

Ook de wandeling tot aan de rivier de Wisla die langsheen de Wawelheuvel kronkelt en waar in lang vervlogen tijden een vuurspuwende draak woonde, zit er niet meer in. Maar gelukkig heeft reisblogger Manja ons over dat beest reeds alles verteld.

Bedenking :

Komt het door het schokkende bezoek aan Auschwitz dat ik me van Krakau nog zo weinig herinner ? Ik weet het niet. Gelukkig had ik de uitgeschreven wandeling van Bart nog tussen mijn archieven liggen. Op basis daarvan én met mijn fotomateriaal kon ik me toch weer een en ander voor de geest halen.
En maar gelukkig ook ! Want Krakau … dat weet ik nu opnieuw, is werkelijk prachtig.

Mocht je er ooit heen reizen, let dan zeer zeker ook een keertje op de mooie straatlantaarns.