Misschien een eigenaardigheid van mij maar als ik een reisbestemming formidabel heb gevonden dan keer ik er niet echt graag naar terug. Enerzijds komt dat omdat er in de wereld zoveel te zien is dat de duur van een mensenleven er te kort voor is om al dat fraais te zien te krijgen. Maar anderzijds heeft het ook te maken met het feit dat ik mooie herinneringen niet graag laat bezoedelen door minder mooie. Zoals die keer bijvoorbeeld dat ik twintig jaar na mijn huwelijksreis op Kreta, er nog eens opnieuw naartoe ging. Wat was dat een ontgoocheling zeg ! Kreta was van een prachtig Grieks eiland destijds nu één grote vuilnisbelt geworden. En dat was heus geen fraai zicht.

Maar omgekeerd werkt het ook. Wanneer een stad tegenvalt om welke reden dan ook, durf ik ze nog wel eens een tweede kans te geven.

Zo wou ik een vijftal jaar geleden met een stel jeugdvriendinnen het romantische Wenen van keizerin Sissi bezoeken. Viel dat even tegen zeg ! Onze gids sloeg het zeemzoete beeld dat wij van haar hadden reeds helemaal aan diggelen nog voor wij Wenen goed en wel hadden bereikt. Sissi leek in niets op de geliefde keizerin uit de gelijknamige films. Mij leek ze eerder een verwend nest met anorexia te zijn en op de koop toe bleek zij ook nog eens een behoorlijk egoïstische mama te zijn die haar kroost maar al te vaak in de steek liet.

Toegegeven, de start als gemalin van de Oostenrijkse keizer Franz Jozef was niet evident vermits haar zuster Sofie daartoe was uitverkoren én voorbereid. Franz werd echter verliefd op Sissi en vice versa en Sofie vertelde haar zus dat ze hem gerust mocht hebben dus tja … Maar toch had ze zich na een paar jaar van onvoorbereid in een keizerlijk huwelijk te stappen, kunnen herpakken en niet alleen haar rol als keizerin maar ook haar moederrol ter harte kunnen nemen.

In plaats daarvan verloor ze zichzelf in deprimerende gedachten, reisde ze in haar eentje de halve wereld rond en nam ze als keizerin van de dubbelmonarchie Oostenrijk-Hongarije alleen maar wat honneurs waar voor Hongarije. Oostenrijk kon haar geen barst schelen.

Sissi blonk vooral uit in het etaleren van grillen allerhande en die namen nog toe toen bleek dat haar Franz er een minnares op nahield. Gebruikelijk in die kringen, toch ?! En al zeker als vrouwlief maandenlang van huis weg is waardoor een en ander gaat kriebelen in de keizerlijke broek.

Kwam het daardoor dat de porseleinen potten en pannen me algauw de strot uitkwamen ? Dat ik niet kon genieten van de pracht en praal die er uiteraard niet alleen voor en door Sissi kwam maar toch ook wel om háár tevreden te stellen ? Ik weet het niet.

Ik begrijp reistipper Myriam dus best wel wanneer ze schrijft dat ze niet meer naar Wenen zal terugkeren omdat ze geen klik heeft met de stad.

Zelf heb ik me tijdens die reis met de vriendinnen teveel gefocust op het keizerlijke Wenen en daarom wil ik de stad vooraleer ik er een definitief oordeel over vel, nog een tweede kans geven.

Vandaar dat ik nu weer een keertje in de stad ben want ik wil graag een ander Wenen zien dan dat van de eerste keer.

Dus dit wordt geen verslag over pakweg het slot Schünbrunn, de zomerresidentie van de Habsburgers. De gele kleur ervan kan je in iedere Oostenrijkse verfwinkel als Schünbrunngelb aanschaffen. In Hongarije hebben ze het dan weer over Maria-Theresiagelb om de juiste tint aan te duiden. Let wel … Allemaal erg mooi hoor en in de immense tuin kan je urenlang wandelen en tegen een joggende Wiener aanlopen want de tuin is voor iedereen vrij toegankelijk. Het zomerpaleis uiteraard niet. Daar heb je een ticket voor nodig.

Ook de pracht en praal van de Hofburg – het winterpaleis van de Habsburgers – laat ik, een enkele uitzondering niet te na gesproken, links liggen. Voor mij geen porseleinen Sissi deze keer en de kroonjuwelen kunnen mij eerlijk gezegd ook gestolen worden.

Bovendien heb ik helemaal geen zin om bij dit schitterende herfstweer in de keizerlijke catacomben (de Kaisergruft) te kruipen. In die gewelven onder de Kapuzinerkirche liggen liefst 138 Habsburgers voor eeuwig te pitten. Het praalgraf van Maria-Theresia is er zo enorm groot en de plaats er rond zo “klein” dat je er zonder breedhoeklens geen deftig kiekje kan van maken. Het graf van Sissi is er klein grut tegen. Alsof ze daar in Wenen onmiddellijk na haar dood hebben gedacht : dat mens heeft ons al genoeg geld gekost.

Het Wenen dat ik wil zien, zal andere registers moeten opentrekken, wil ik alsnog op de stad verliefd worden.

Nieuwsgierig ? Ik ook.