In Botswana ligt het Chobe Nationaal Park. Dit park is zo’n 12.000 km2 groot en niet omheind zodat de dieren vrij kunnen migreren tussen Chobe NP en het aangrenzende Hwange NP in Zimbabwe. Chobe begint waar de Kalahari woestijn eindigt.

Alle dieren die in zuidelijk Afrika voorkomen, kunnen hier gezien worden met uitzondering van de neushoorn.  De Big Five (deze benaming is uitgevonden door de jagers destijds en duidt de gevaarlijkste dieren aan om te voet op te jagen. Dit zijn de olifant, leeuw, neushoorn, luipaard en buffel) zit er hier dus niet in.

Wat ze hier wel hebben is een antilope die nergens anders te vinden is, de puku. Zij ligt in het namiddagzonnetje op ons te wachten als we aan onze safari beginnen. Aan de oever van de Chobe rivier, ligt een buffel in het water wat te verpozen en zich te ontdoen van insecten.

Het zal niet bij die ene buffel blijven. Want we komen er nog massaal tegen. Rond deze tijd van het jaar bevinden de buffels zich in Chobe waarna ze terug naar Huange migreren. Aan de waterkant ligt een krokodil op de loer.

Twee impala’s komen niets vermoedend aangewandeld.  Zullen we een kill te zien krijgen? Toch niet. De impala’s hebben het op tijd in de gaten en de krokodil laat rustig begaan.  Een giraf poseert als een volleerd model voor onze lens. De bavianen zijn ook van de partij. Ze hebben baby’tjes bij die alles nog moeten leren, en dat gaat letterlijk en figuurlijk met vallen en opstaan. Schattig om zien.

Ook de olifantenpopulatie is alweer aangedikt. We komen een groep tegen met wel heel veel kleintjes. In Chobe moeten ze wel niet wakker liggen van de olifanten, ze hebben hier verreweg de grootste populatie van de wereld.

Iets verderop ligt een luipaard in de schaduw van een struik nog even te rusten alvorens op pad te gaan op zoek naar een exquis avondmaal. Op onze weg uit het park, komen we een paar mannetjesolifanten tegen die boel hebben met elkaar.

Er is er eentje bij die al briesend gevaarlijk dicht bij de jeep komt. Oef, dat was nipt. Even de adem ingehouden. We houden nog even halte aan de oever van de Chobe rivier om van een prachtige zonsondergang te genieten.

Op de achtergrond horen we de gevarenroep van de impala’s. Dat doen ze om andere impala’s te waarschuwen dat er gevaar dreigt. Maar ook nu blijft een kill uit… De volgende dag vertrekken we om 6u naar het park en openen we onze jacht op leeuwen. Zoals gewoonlijk zijn deze maar in de ochtend- en avonduren te vinden.

Voor de rest slapen deze jagers door de dag heen. De impala’s zijn er vroeg bij. Hele troepen staan langs de kant van de weg. Ik vind ze zo schattig. Spijtig dat ze voor alle roofdieren een hapklaar brokje zijn. Ze zijn ook een hapklaar brokje voor de leeuwen. Die moeten we hebben.

Als er iets verder op de zanderige weg een verkeersopststopping ontstaat en dan eentje van tientallen voertuigen (ik overdrijf niet), moet er iets te zien zijn. Het blijken inderdaad leeuwen te zijn. Maar mannekes, wat een chaos! Om stress van te krijgen. Ontelbaar veel voertuigen proberen het beste zicht op de leeuwen te krijgen. Het is bijna een gevecht in regel.

Elke denkbare auto die op dit moment in Chobe is, is hier waarschijnlijk. Iets verderop wordt het nog erger. Daar ligt ons luipaard van gisteren dat net een succesvolle jacht achter de rug heeft. De impala ligt nog tussen de benen. Dat exquis avondmaal is dus gelukt.  De buffels staan te grazen tijdens deze nog frisse ochtend.

Pas als de zon opkomt, wordt het warmer. We komen nog een tweede troep leeuwen tegen. Gelukkig is het hier al wat rustiger en kunnen we de dieren meer ontspannen observeren. Ook voor de dieren zelf zal dit meer ontspannend zijn.

Na drie uur houden we het voor bekeken en gaan we terug naar de lodge voor ons ontbijt. Het is dan al bijna 10u. Om 11u heb ik een massage geboekt. Kwestie van nog even te ontspannen . Met Afrikaanse boter worden de stramme spieren weggewerkt die ik kreeg van het in en uit klauteren van een hoge jeep.

Vivaldi geeft het beste van zichzelf op de achtergrond.  Elke knoop in mijn lichaam wordt weggemasseerd. Het voelt heerlijk. Deze namiddag staat onze laatste activiteit op het programma. Het wordt een bootsafari op de Chobe rivier. De Chobe is de rivier waaraan het park zijn naam ontleent en vormt de natuurlijke grens tussen Botswana en Namibië.

De rivier ontspringt in Angola. Doel van deze safari is vooral het leven op en langs het water te ontdekken. Om 15u meren we af. Terwijl het water glinstert onder de brandende zon, staat een waterbok langs de oever.

Iets verderop zien we een kudde koedoe’s die aan het water staan te drinken. Nu we ze langs het water naderen, zijn ze heel wat minder schichtig. Ze kijken ons nieuwsgierig aan maar hebben geen schrik van ons.

Iets verderop ligt een kleine krokodil langs de oever. De impala’s in de buurt kunnen maar beter oppassen, maar de krokodil heeft blijkbaar geen zin in een vieruurtje. Een fantastisch zicht zijn de olifanten die zich in het water wagen. Ze staan zo diep mogelijk, enkel hun hoofd en bovenkant van de rug zijn nog zichtbaar. Met deze temperaturen, kan water echt verkoelend werken.

Chobe heeft ook een fantastisch vogelbestand waarvan we enkele exemplaren aanschouwen.

Maar de nijlpaarden worden de ster van de namiddag. We ontdekken een groep nijlpaarden waaronder een baby’tje van nog geen twee weken oud. De mama waakt als een leeuw over haar. Andere nijlpaarden vechten nog een robbertje uit. Dit zijn macho’s ongetwijfeld. De nijlpaarden kunnen met één adem vijf minuten onder water blijven.

Ze verdwijnen steeds, maar komen ook terug.  Ook een buffel heeft dorst. Een baviaan overschouwt het leven langs de rivier vanuit een boom.  Impala’s lopen rond op de duinen. De Kalahari woestijn stopt wel officieel aan Chobe, toch bestaat het eerste stuk van het park uit de begroeide, rode zandduinen van de Kalahari.

Prachtig om dit vanop het water te zien.  We nemen nog een laatste keer de geur van Afrika in ons op. Terwijl de zon stilletjes zakt boven Namibië, beseffen we dat dit onze laatste avond is in Botswana. We genieten nog van deze laatste ogenblikken met een glaasje wijn en pinken een traan weg als de hemel rood kleurt tijdens een alweer prachtige zonsondergang.