Madeira, Ilha das Flores
Een van de hoogste vulkanen ter wereld omringd door een van de diepste zeeën … dat is Madeira. Wat je ziet van dit mooie groene eiland, met bergtoppen tot 1900m, vormt eigenlijk maar net het bovenste gedeelte van een vulkanisch system. Onder de zeebodem duiken de kliffen van Madeira tot op een diepte van meer dan 4000m.
Meerdere uitbarstingen hebben het eiland Madeira gevormd en hebben keer op keer verschillende lagen rotsen toegevoegd. Overal op het eiland zie je heuvels van basalt, lava, keien en gecomprimeerde as. Een ruw landschap, vooral de oostelijke punt van Madeira.
Het binnenland is extreem groen en we zien er bossen van laurier, eucalyptus en mimosa. De bodem is er rijk en daardoor zeer geschikt voor het telen van tropische vruchten en groeten. Madeira is een fascinerend eiland met hoge bergen en diepe dalen, vlakke plateaus langs beide zijden van het centrale bergmassief, een kristalheldere blauwe oceaan en steile zwarte kliffen.
Madeira wordt ook wel het bloemeneiland genoemd. In Funchal hebben we een aantal schitterende parktuinen bezocht. De bekendste is wellicht Jardim Tropical Monte Palace, gelegen op de mooie heuveltop van Monte met in alle richtingen adembenemende uitzichten op de baai van Funchal.
Hier treft men een grote verscheidenheid aan exotische bloemen en planten aan uit vele continenten en ook een grote verscheidenheid aan kleine dieren zoals eenden, witte en zwarte zwanen, pauwen, kippen en koi karpers. Vanuit Monte kan je met de toboggan naar Funchal. Een toboggan is een soort slee die door twee mannen in typische klederdracht naar beneden wordt geduwd.
De slee staat op ijzeren rails … wellicht glijdt dit wat gemakkelijker op het asfalt. Een (dure) toeristenattractie als een andere. Een tweede tuin is de Jardim Botânico de Madeira. Ook deze tuin is op een hoogte boven de stad gelegen. Je geraakt er met de kabelbaan en hebt zowel onderweg als in de tuin een prachtig zicht over Funchal.
In de tuin zie je meer dan 2000 verschillende tropische planten en bloemen. orchideeën, magnolias, azaleas, palmen, varens en cacteeën. In het domein bevindt er zich ook een klein natuurhistorisch museum waar collecties van vogels, fossielen, rotsen, mineralen, en dieren tentoongesteld worden.
Oostelijk Madeira in één dag
We begonnen onze trip in Funchal, waar we logeerden, en namen de Via Rapida naar Santa Cruz waar we gepoogd hebben om de kerk te bezoeken. Zoals de meeste kerken op Madeira was ook deze kerk gesloten. Dan maar even wandelen langs het rotsenstrand. Daarna verder naar Machico, waar – opnieuw – de kerk en de Capela dos Milagres gesloten waren!
Wat kan je dan anders doen dan op een zonnig terras neerploffen met een glas madeira?! Van Machico reden we verder naar Ponta de São Lourenço. Wat een spectaculair landschap! Het is mogelijk om helemaal tot aan het einde van het eiland te stappen maar, ten eerste, zijn wij geen getrainde wandelaars en, ten tweede, kan de toestand van het pad zeer slecht zijn na hevige regenval.
Nadat we genoten hadden van de prachtige kleuren van de verschillende rotslagen reden we terug naar Caniçal voor de lunch. Van Caniçal ging het naar Santana, bekend voor zijn driehoekige huizen (tegenwoordig opgezet voor toeristen).
De mooie rit is wel de moeite. Soms ruik je gewoon de eucalyptuswouden. En de mimosa stond volop in bloei. Van Santana terug naar Funchal over bergen en door dalen, dwars door laurierbossen en heel mooie landschappen.
Westelijk Madeira in één dag
We startten opnieuw in Funchal en reden via bochtige bergwegen naar Câmara de Lobos waar we wat rondgekeken hebben. Normaal gezien zou Cabo Girão onze volgende stop geweest zijn, maar het weer was zo slecht dat we besloten om de rit niet verder te zetten.
We namen de oude weg naar Boca da Encumeada (1007m) en wandelden naar de miradouro voor wat een spectaculair uitzicht op zowel de noord- als de zuidkust zou moeten geweest zijn … moesten de laaghangende wolken geen spelbreker geweest zijn … Van Boca da Encumeada reden we naar het Nonnendal, Curral das Freiras.
Het ‘Nonnendal’ is ontstaan toen kloosterlingen Funchal ontvluchtten via een nauwelijks te vinden wandelpad en zich zo in de afgelegen vallei verborgen hielden voor Franse zeerovers die Madeira binnenvielen. Het dal is dan ook alleen te bereiken langs een zeer steile smalle bergweg. In het Nonnendal aten we kastanjegebak en dronken we kastanjelikeur.
Juist ja, het staat hier vol kastanjebomen. Op weg naar Porto Moniz doorkruisten we het plateau van Paúl da Serra (1500m) waar we opnieuw niks zagen door de dikke mist. Rabaçal zou onze volgende bestemming geweest zijn en we hadden graag een levada wandeling gemaakt. Ook dit kon niet doorgaan vanwege het slechte weer.
Verder naar Porto Moniz. Het weer werd iets beter en hier zagen we dan eindelijk wat mooie wilde bloemen waarvoor Madeira zo bekend is. We wandelden wat rond in Porto Moniz. Porto Moniz is bekend omwille van zijn natuurlijke zwembaden en grillige kust met lavarotsen. Er is ook een klein haventje en je kan het oude fort van Sao Joao Batista bezoeken.
Na de lunch vervolgden we onze tocht in oostelijke richting. De hoge kliffen tussen Porto Moniz en Seixal zijn spectaculair, met veel hoge watervallen die van de rotsen denderen. Veel regen heeft soms ook zijn voordelen. Als je de oude weg (Antiga 101 – in de andere richting: van Seixal naar Porto Moniz) neemt, dan kan je onder de watervallen rijden: een gratis wasbeurt voor je wagen.
Onze laatste stop was São Vicente dat we bezochten in de plensende regen. Dan door de tunnels terug naar Funchal, een uurtje rijden.
Levada wandelingen
Levada’s zijn kleine irrigatiekanalen die regenwater ‘transporteren’ van het noorden naar het zuiden van het eiland. Er zijn zo’n 1600 levada’s op het eiland en langsheen iedere levada loopt er een wandelpad – moeilijkheidsgraad 1 tot 4.
Levada wandelingen worden uitgebreid beschreven en in kaart gebracht in het boekje “Landscapes of Madeira” (Sunflower Books). Er zijn korte en gemakkelijke wandelingen, maar ook lange moeilijke wandelingen die door tunnels gaan (zaklamp niet vergeten!), door watervallen en langsheen diepe kloven.
Have some madeira, m’dear
Wat zou een bezoek aan Madeira zijn zonder hun nationale drank, de madeirawijn, te leren kennen?! Madeira dankt zijn rijke smaak aan de druivenvariëteiten die hiervoor gebruikt worden.
De vier belangrijkste variëteiten van madeirawijn zijn genoemd naar hun druif:
SERCIAL: amberkleurige droge madeira (seco)
VERDELHO: geelbruine medium droge madeira (meio seco)
BOAL: roodbruine medium zoete madeira (meio doce), mijn persoonlijke favoriet
MALVASIA: zoete madeira (doce).
Myriam,
Bij het lezen van je verslag kwamen er terug mooie herinneringen naar boven.
Als ik het goed voor heb werden de carreiros (tobbogan) lang geleden gebruikt door de rijkere mensen. En ze liepen toen nog over de kasseien. Heel gevaarlijk
voor de mensen die er naast liepen. Slavenarbeid. Daarom nu over het asfalt.
Voor mij is Madeira een van de mooiste eilanden. Vooral om te wandelen.
Groeten Cecile
Dank voor je reactie. Ja, Madeira is een mooi eiland. Heel gevarieerd. Met wat meer zon was het nog mooier geweest.