Dag twee in het prachtige Lissabon begon met een simpele ontdekking. Mijn voet was niet op magische wijze genezen, het voelde zelfs nog iets erger dan gisteren. Mijn enkel was niet alleen gigantisch, hij was zwart en ook mijn knie lag open en was blauw.

Uiteraard vielen onze plannen hierdoor een beetje in duigen. We wilden die dag graag Belém gaan ontdekken, maar dat is niet zo simpel als je al die kilometers al mankend moet afleggen. Daarom besloten we een dagje de hop-on-hop off bus richting Belém te boeken.

Eigenlijk is het een erg goed concept, voor slechts 25 euro mag je een hele dag op-en afstappen waar je maar wilt. Zo kon ik mijn enkel wat ontlasten en konden we toch nog veel zien van de prachtige stad.

Onze eerste stop in Belém was het Mosteiro dos Jeronimos. Een prachtig klooster dat we nu even niet konden bezoeken omdat één of andere buitenlandse minister op bezoek was. Wel erg indrukwekkend om te zien. Eerst passeerde een fanfare, dan een formatie agenten, dan eentje met mensen van de luchtvaart gok ik en als laatste eentje van het leger.

We besloten eerst door te wandelen naar de overkant waar het Padrao dos Descobrimentos stond en iets verder ook de Santa Maria de Belém. Voor beide bezienswaardigheden stond erg veel volk aan te schuiven en een toegangsticket was niet goedkoop. Rond de tien euro per gebouw als ik me niet vergis.

Persoonlijk leek het me niet meteen een meerwaarde de gebouwen ook langs de binnenkant te bezoeken. Onderweg naar hier hadden we aan de overkant van de ponte de 25 abril een indrukwekkend Jezus beeld gespot.

Ik wilde het vorige keer al bezoeken maar het bleek erg moeilijk te zijn de brug over te steken zonder wagen. We besloten het eens te vragen aan een TukTuk chauffeur. We vonden een vlotte, vriendelijke man die het, na wat onderhandelen, voor 40 euro wilde doen. Vrij veel geld, maar voor een ritje in een TukTuk en een bezoek aan het beeld hadden we dat er wel voor over.

Beiden vonden we de rit naar Almada echt geweldig. Je vlamt tegen 30 kilometer over de brug. Stiekem vrees je voor je leven maar toch geeft het een leuke adrenaline kick. Na een halfuurtje arriveerden we aan het beeld. We waren meteen onder de indruk van het uitzicht.

Zowel het uitzicht dat je krijgt op Lissabon, als het beeld zijn echt de moeite. Voordat we aan de beklimming van het Christus Koning beeld beginnen, vraag ik of het eventueel ook mogelijk is de lift te nemen. Geluk stond aan mijn kant want het is mogelijk! Belangrijk om weten is dat een bezoek aan het beeld vijf euro per persoon kost.

Het enige dat de vrouw me vergeet te vertellen is dat je enkel voor het eerste stuk de lift kan nemen, de overige 300 treden moet je alsnog te voet doen. Mijn slakkentempo door mijn enkel zorgde voor een kleine file, maar gelukkig was iedereen erg begripvol.

Uitzicht vanop het standbeeld

Eenmaal je boven bent, is het gevoel onbeschrijflijk. Jammer dat er wel vrij hoge hekken rond staan, maar ook wel normaal met de felle wind die tegen je aanbeukt op zo’n hoogte. Na een kwartier beginnen we weer aan de trage afdaling waarbij ik regelmatig een sorry over mijn schouder roep naar de groeiende file.

Onze TukTuk chauffeur ligt in de zon een dutje te doen terwijl hij op ons wacht. Tijd om terug te keren, maar hij neemt een kleine omweg en wilt ons (gratis) een kleine rondleiding in Almada geven. Hij toont ons prachtige uitzichten en vertelt wat meer over stad.

Na een drie uur durende rit komen we terug aan in het centrum van Belém. Hij vraagt ons of we enkele Pasteis de Belém willen. Ik had de winkel vorig jaar al eens bezocht en vond de gebakjes heerlijk. Alleen is de shop zo populair dat je meestal vrij lang moet aanschuiven.

Gelukkig voor ons hebben de TukTuk chauffeurs speciale contacten en moeten ze niet aanschuiven. Binnen de vijf minuten kwam hij al buiten met een doosjes Pasteis de Belém. Uiteindelijk geven we hem zijn oorspronkelijke prijs (50 euro) en niet onze onderhandelde prijs (40 euro). Hij had het dubbel en dik verdiend na alle extra stops die we gemaakt hebben.

We nemen afscheid en wandelen richting het Mosteiro dos Jeronimos. Een deel is gratis maar het andere is betalend. Dertien euro vinden we iets te veel dus we bezoeken alleen het gratis deel. Het is veel groter dan we verwacht hadden en zeker een bezoekje waard. Je mag zelfs foto’s binnen nemen.

Daarna is het tijd onze hop-on-hop-off bus terug richting Lissabon te nemen. Mijn enkel is niet blij met de tien kilometer die we die dag afgelegd hebben.