Gesprek in de pub

Detective Sergeant Lewis: You look done in.

Chief Inspector Morse: [Depressively] I am… done in.

Chief Inspector Morse: [He puts down his pen and sighs] Art and life, Lewis. Art and life.

Detective Sergeant Lewis: Oh, yeah?

Chief Inspector Morse: Always preferred art myself. Don’t know about life. I’m glad to meet people like Bayden. I’m not that sorry but… Today, I supposed because I’ve always thought of artista as…

[Shrugs]

Chief Inspector Morse: … as being something different.

Detective Sergeant Lewis: My dad used to love football – but he didn’t like footballers. You have to keep the people that do things apart from what they do.

Uit : Twilight of the Gods (1993)

De stad Oxford mag dan al internationaal naam en faam hebben verworven dank zij zijn eeuwenoude universiteit, naar mijn gevoel is de stad vooral door de Britse politieserie “Inspector Morse” op de kaart gezet.

Binnentuin van één van de vele colleges

De stad zelf is met zijn vele colleges waar soms bijna face to face wordt gedoceerd, werkelijk prachtig maar het zijn vooral de dialogen tussen de academisch geschoolde en kunstminnende doch getormenteerde Chief Inspector Morse en zijn eenvoudige maar met gezond boerenverstand behepte Detective Sergeant Lewis die er voor hebben gezorgd dat het grote publiek haar in de armen heeft gesloten.

Bovenstaande dialoog komt er nadat Morse zwaar ontgoocheld geraakt omdat een door hem aanbeden operazangeres een onmens en een moordenares blijkt te zijn.

In Oxford wordt je meegesleept in een wereld waarin je even zou vergeten waar het leven om draait. Of laat ik me eerder meeslepen door datgene waar het bij Morse om draait ?

Hoe dan ook : de architectuur is er prachtig, de sfeer groots en mysterieus tezelfdertijd. Dat moeten de uitgevers van de Oxford Editie van het bordspel Monopoly ook hebben gevonden. Ik ontdek het bordspel toevallig in het uitstalraam van een boekenwinkel.

Wist je trouwens dat er heuse Inspector Morse en Lewis wandelingen worden georganiseerd ? Gidsen brengen je gedurende een twee uur durende wandeling langsheen de belangrijkste plaatsen waar opnames plaatsvonden . Het is ongeveer de enige manier om de juiste scenes of crimes te vinden want in werkelijkheid hebben de colleges andere namen dan in de serie.

In bijna elke aflevering is The bridge of sighs te zien

Twee schamele uurtjes zijn voor mij echter lang niet voldoende voor een wandeling door een stad die letterlijk en figuurlijk geschiedenis in- en uitademt. Bovendien hoef ik niet zo nodig de sets te zien waar werd gedraaid, … ik wil de sfeer proeven, zien, ruiken veeleer dan de “facts and figures” te bekijken. Oxford is een en al sfeer !

Als je dan toch in de buurt bent, ga dan meteen ook een keertje langs op Blenheim Palace net buiten Oxford. Niet zozeer omdat ook hier een en ander voor de populaire detectiveserie werd ingeblikt maar wel omdat Winston Churchill er geboren werd.

Blenheim Palace

Zijn hoogzwangere moeder ging er tegen doktersadvies in een feestje bijwonen en beviel er voortijdig, vandaar …  Het is aandoenlijk om te zien hoe zo’n groot staatsman toch ook ooit het leven begon in een onooglijk babyhemdje.

Rond het paleis ligt een mooie tuin en een uitgestrekt park … toen we er aankwamen goot het pijpenstelen maar uiteindelijk klaarde de lucht toch op zodat we tijdens een wandeling alsnog een paar mooie kiekjes konden maken.

Niet ver daar vandaan ligt hij begraven op het kerkhof van St Martin’s Church in Badon. Het is zo’n typisch Brits kerkje met een door en door oude en juist daardoor geheimzinnige begraafplaats.

Churchill ligt op een jonger stuk van het kerkhof en heeft – voor een staatsman van zijn kaliber – een eerder bescheiden graf.

Want tenslotte draait het leven daar niet om, toch ?