Mijn mama is een fervente fan van de Britse dramaserie Upstairs-Downstairs.

Op haar 78 ste verjaardag gaf ik haar een postkaart van Londen waarop de achterzijde stond geschreven. “Goed voor een weekendje Londen”.

Om de eerste Eurostar te halen moesten we op de afgesproken datum, vroeg ons bed uit. Mijn man parkeerde de auto in de buurt van het Antwerpse Centraal Station en daar namen we de trein naar Brussel Noord ( ook Brussel Midi genoemd en dat vind ik verwarrend).

Het inchecken voor de Eurostar was alvast een leuke bedoening. Net zoals op de luchthaven met paspoort- en bagagecontrole enz…

Amper 2 uur later kwamen we via de kanaaltunnel aan in Londen St. Pancras Station. Prachtige statie met een licht doorlatende, glazen overkoepeling en veel gezellige winkeltjes.

Mijn man keek even na welke metro we moesten nemen naar ons hotel bij Paddington station. De metro is mijn favoriet vervoermiddel. Simpel en snel.

Vanaf Paddington station was het amper 5 minuten stappen naar ons hotel. Het was aan Norfolk Square, een plein met allemaal mooie Victoriaanse huizen.

Mama zei “precies upstairs-downstairs” en toverde daardoor een glimlach op mijn gezicht want dat was nu net wat ik haar wou bieden.

Ik had online reeds tickets gekocht voor een 2-daagse op de Hop on Hop off bus zodat we zoveel mogelijk zouden kunnen zien zonder dat het een rush zou worden.

Na een tas thee met scones aan de receptie gingen we naar de bushalte. Daar het weer typisch was voor Londen, grijs en regenachtig, twijfelden we eraan of we aan dek zouden gaan zitten maar mama stond al bijna boven dus dat was snel beslist.

Bij het tonen van de tickets kregen we trouwens elk een regen poncho. Je kent ze wel, zo’n vuilzak in een opvallend kleurtje en een reclamelogo op de achterzijde.

Halverwege de rit maakten de grijze wolken plaats voor een blauwe hemel.

We reden langs Buckingham Palace – Big Ben & Houses of Parliament – Westminster Abbey – St Paul’s Cathedral – Tower of London .

Hier stapten we uit voor een bezoek aan de Towers, best indrukwekkende geschiedenis. Ook the Beafeaters en de beroemde raven waren present.

Na de rondleiding stelde ik voor om eerst ergens te gaan eten want het middaguur was al dik overschreden. En wat moet je nu in Londen gegeten hebben?

Juist Fish & Chips en daarbij een cider van ’t vat. Daarna ging het verder langs  Covent Garden – Trafalgar Square – Piccadilly Circus – Marble Arch.

Trouwens als je kan neem een bus met live guide, hun toelichtingen zijn doorspekt van humoristische anekdotes en maken de rit echt leuk en aangenaam.

Daar we reeds vroeg waren opgestaan besloten we om niet te laat te dineren en daarna ons bedje op te zoeken.

Het ontbijt was in de kelder (downstairs). Spek, bonen in tomatensaus, worstjes, toast en als je eerder een zoetekauw bent waren er ook scones en sinaasappelmarmelade.

Vandaag stond Hop on Hop off dag 2 op de planning.

Eerste stop Madame Tussauds, prachtige wassen beelden waarvan sommige heel herkenbaar waren en anderen pas na een blik op het naamplaatje. The London Eye.

Hier stapten we weer uit, neen hoor niet om in zo’n wiebelend bakje te kruipen maar hier kon je overstappen op de inbegrepen Thames River Cruise.

Leuke afwisseling en je ziet Londen uit een ander perspectief. Na aankomst en middageten ging het verder met de bus langs St Paul’s Cathedral – The Shard – London Bridge – Lambeth Palace – Marble Arch – South Kensington Museums – Kensington Palace –Mayfair.

Onze hoofden tolden alvast van de hoeveelheid aan informatie.

Wat ik trouwens heel handig vind in Londen is dat er op straat staat aangegeven naar welke kant je eerst moet kijken daar de auto’s hier op het linker baanvlak rijden en we dat wel eens vergeten.

We bezochten ook nog het Sherlock Holmes museum, nog zo een favoriete serie waar mijn mama aan verknocht was.

Voor ‘s avonds hadden we nog een verrassing want we hadden tickets voor de musical “The Phantom of the opera”. Adembenemende kippenvel momenten, het blijft mijn favoriete musical.

En dan die Engelse sfeer er rond. Voor het begin van de voorstelling kwam een echte typische butler in bijbehorend pakje vragen wat we wensten te drinken tijdens de pauze en dat stond dan netjes klaar op een tafeltje met onze naam erop.

Ik vond het toch wel sjiecker dan het gekende gedrum aan de toog.

Na de voorstelling gingen we iets eten en ik vroeg mama of ze de volgende dag iets speciaals wenste te zien. Het was alsof ze erop had gewacht.

Ze zei “The London Dungeon” Haar kleinzoon had haar ingefluisterd dat ze dat echt moest gezien hebben.

The London Dungeon is eigenlijk een soort theaterscene waar je doorwandelt. Schitterende acteurs spelen verschillende sketches.

De grote brand komt aan bod, ook het hooggerechtshof. Jack The Ripper enz… We kwamen in een donkere kamer en een acteur vroeg aan mijn mama of ze wou meekomen.

Ze werd op de brandstapel geplaatst, ??? Waarom nu net zij ??? Er werd nepvuur aangestoken en toen de vlammen zo hoog waren dat we haar niet meer konden zien draaide het podium en hing er een verbrand skelet met uitpuilende oogballen aan.

Ik heb nog dagen mogen horen dat ze door mij op de brandstapel beland is.

Na de Dungeon werd het tijd om Londen vaarwel te zeggen. We reden terug naar Pancras station, kochten wat knabbels voor onderweg en namen de Eurostar terug naar huis.

Het duurde volgens mij geen twee minuten voor mama sliep in de trein. Moe maar absoluut voldaan.

Ik maakte voor haar nadien nog een digitaal fotoalbum als herinnering.