Het tempelcomplex van ANGKOR WAT

In het noorden van Cambodja, boven het Tonlé Sap meer ligt Angkor. Het is een verzameling tempels, gebouwd tussen de 9de en de 15e eeuw.

Iedereen bezoekt Cambodja om dit tempelcomplex te zien, het zou doodzonde zijn als je daaraan voorbij gaat, zonder een kijkje te nemen.

Het is nog vroeg in de morgen als we de tocht vanuit Siem Reap naar Angkor aanvatten.
We willen, door vroeg te vertrekken, de hordes toeristen vermijden die zeker en vast naar de unieke tempels komen kijken vandaag.

Dat je de stad Angkor binnengaat merk je aan de imposante toegangspoort die bewaakt wordt door gebeeldhouwde goden.

De Bayon tempel is versierd met immense glimlachende gezichten van Boddhisatva of de boeddha.

Als je door de tempel loopt voel je de raadselachtige blikken van de lachende gezichten.
Maar niet alleen de gracieuze gezichten, ook de bas-reliëfs die gevechtscènes en activiteiten uit het dagelijkse leven afbeelden zijn schitterend.

Met een extra fles water in de hand trekken we de oude stad Angkor Thom in. Links ligt is het olifantenterras. Dat was vroeger het podium om grootse publieke ceremonies gade te slaan.

De stad Angkor Thom is een 3 vierkante km grote omwalde stad. Angkor Thom was de laatste hoofdstad van het Angkoriaanse keizerrijk.

Het is bijna middag en de zon brandt, maar we geven niet op en trekken het Preah khan kloostercomplex in.

Tientallen deuren en openingen leiden je van de ene bidplaats naar de andere binnenkoer, je raakt er vlug de draad kwijt. Eens diende Preah Khan als een boeddhistisch klooster en school, er liepen zo een 1000 monniken klas.

Na twee mooie sites kom je aan bij de tempel der tempels: Angkor Wat. Het namiddaglicht streelt de oude tempel. Tien jaar geleden liep je in Angkor Wat nog bijna alleen.

Iedereen wil natuurlijk dat unieke gevoel beleven van alleen te zitten mijmeren op die tijdloze maar verweerde tempels. Dan pas wordt je je bewust van de nietigheid maar ook de grootsheid van de mensheid.

Weldra zal het hier aandringen worden zoals op de Acropolis in Athene. Hoewel, als je even van de platgetreden paden afwijkt word je al vlug in een overweldigende stilte opgenomen. Alleen de geluiden van de omringende jungle verstoren ze.

Eenmaal door de poort door zie je de tempel van Angkor Wat. De tempel wordt geprezen als het grootste religieuze monument ooit door mensen gebouwd. Het beeld van de 5 torens die als ananassen omhoog priemen is adembenemend.

De machtige koning Suryavarman 2 liet in de eerste helft van de 12e eeuw de tempel bouwen voor de hindoegodheid Vishnu.

Het complex was niet alleen ontworpen voor grootse religieuze ceremonies maar was ook een kosmisch symbool. De 5 torens geven het centrum van de wereld aan, de residentie van de goden. In het tempelcomplex leefden ooit 20.000 mensen.

Als je na de beklimming van een steile stenen trap op de 3e verdieping komt is je beloning een prachtig uitzicht over het hele complex, dat uitmunt door de heldere en evenwichtige constructie.

De apsaras, een soort goddelijke nimfen imponeren door hun verleidelijke fysieke verschijning. Ze moesten destijds goden en koningen behagen. Uitzonderlijke bas-reliëfs met oorlog taferelen sieren grote muurpanelen.

Bij de ondergaande zon verlaten we Angkor Wat.

Op de tweede dag van ons bezoek aan de tempels trekken we noordwaarts in het tempelcomplex.

In prachtige isolatie staat, op 25 km afstand van het hoofdcomplex, de tempel Banteay Srei.
Het is een architectueel juweel van rood zandsteen.

Het werd in de 10e eeuw gebouwd en het wordt gekarakteriseerd door de kleine afmetingen van de gezamenlijke gebouwen maar dankzij het ontwerp en de decoratieve details laat het een grootse indruk na, die niet in verhouding staat met de afmetingen van de tempel.

Onovertroffen schoonheid, gratie en symmetrie, zijn enkele kenmerken van de klassiek Khmer kunst op zijn best.

Tussen 2 tempels door gaan we eten en drinken en wat dacht je iets kopen bij de Cambodjanen. Het is altijd een belevenis om bij de plaatselijke bevolking te eten en te drinken, zeker doen.

Een rust straalt uit van het tempelcomplex Banteay Samre, het wordt niet zoveel bezocht als de overige tempels, dus krijgen wij het gevoel van ontdekkers als we de poort doorgaan.

De torens en de balustrades komen sterk overeen met de stijl waarin Angkor Wat werd gebouwd. De meeste reliëfen zijn zeer goed bewaard gebleven.

Pré Rup is een artistieke tempelberg, werd in de late 10e eeuw gebouwd als tweede tempel van het toenmalige rijk van Angkor.

Via de Oost Baray zijn we terug aangekomen in centraal Angkor. We bezoeken Banteay Kdei.

Dit kloostercomplex is grotendeels niet gerestaureerd en gebouwd in dezelfde stijl als de
Ta Prohm die we straks gaan bezoeken.

Oorspronkelijk werd het gebouwd bovenop de site van een vroegere tempel en werd gebruikt als een boeddhistisch klooster onder Jayavarman de zevende.

Banteay Kdei werd gebouwd met minderwaardig zandsteen en zonder veel technische constructie, dit leidde tot vroegtijdig verval wat vandaag de dag goed zichtbaar is.

De laatste tempel die wij bezoeken op de site van Ankor is die van Ta Prohm. Het is de meest tot de verbeelding sprekende tempel in het ganse gebied.

Hij werd gebouwd in 1186 door Jayavarman de zevende, die de tempel opdroeg aan zijn moeder. Vanwege de aparte architecturale belangen zijn de ruines met opzet zo gelaten als ze gevonden zijn.

Door de enorme boomwortels die als tentakels om zich heen grijpen, lijkt het alsof de ruïnes zich in de greep van een monsterlijke natuur bevinden.

Het effect is bijna surrealistisch te noemen, de schijnbaar smeltende vormen van gevallen en verstoorde stenen gebouwen lijken zo ontsnapt te zijn uit een werk van Salvator Dali.

Via de Ta keo, badend in het licht van de ondergaande zon verlaten we de site van Angkor. Met een laatste blik van op de Phnom Bakhengberg dromen we nog even weg over de stenen schat van Angkor.

Wat een belevenis!!!!!!!