De aan de noordoever van de Douro gelegen Portugese havenstad Porto heeft ons echt aangenaam verrast. We hadden een 3-daagse gepland, kwamen met het vliegtuig vanuit Valencia en vonden snel de Metro tot aan ons in het centrum gelegen hotel.

We kwamen vrij laat aan en het was koud en mistig. Na de prachtige zonnige dagen in Valencia was dit een koude douche. Na het inchecken zochten en vonden we een klein lokaal restaurantje. Als aperitief kozen we voor een Porto-Tonic (what else?).

Voor het hoofdgerecht gingen we voor kabeljauw en die was om je vingers af te likken. Ik vroeg me af of de serie “De Backeljaus” met Luc Wyns gebaseerd was op de Portugese benaming van de vis voor me. Na het dessert, in mijn geval nog een Porto-Tonic dwaalden we terug naar ons hotel.

De mist die zich manifesteerde in mijn hoofd zorgde ervoor dat ik de mist buiten allang niet meer opmerkte. Voldaan doken we ons bed in.

Toen we de volgende ochtend de gordijnen opentrokken was de hemel helemaal opgeklaard en straalde de zon ons tegemoet. Niet dat we ons door slecht weer laten ontmoedigen om de wereld te verkennen maar bij zonneschijn ziet alles er toch vrolijker uit.

Na het ontbijt gingen we op stap. “BOM DIA” ik vond het zo’n leuke begroeting dat ik het tegen iedereen zei J. Mijn man vroeg zich waarschijnlijk in stilte af of de Porto-Tonics van de vorige avond nog niet volledig uitgewerkt waren.

We bezochten eerst de UNESCO-wijk Ribeira. Ribeira is het oude centrum waar je leuke straatjes met gekleurde huizen en talrijke restaurantjes vindt. Ook de traditionele Port-boten liggen er aangemeerd en verwijzen naar de rijke geschiedenis van deze goddelijke drank.

Ze zijn niet meer operationeel maar varen soms nog wel een keertje uit voor toeristen. Uiteraard ontbreken aan de huisgevels de bekende tegeltjes (azulejos) niet. Aan de oevers staan diverse kraampjes met souvenirtjes. Veel van deze souvenirtjes (handtassen, petjes, sleutelhangers…) zijn gemaakt uit kurk die in deze streek geoogst wordt.

Ook de aardewerk sardienen zijner in alle maten en kleuren te vinden.

Het is een leuke drukte en we zien hier ook meteen de beroemde metalen Dom Louis I brug die je over de Douro naar de andere zijde brengt. Deze brug werd ontworpen door een medewerker van Gustave Eiffel, dhr. Teófilo Seyrig.

Hij werkte er vijf jaar aan (van 1881 tot 1886). De brug is vernoemd naar de toenmalige koning van Portugal.

Aan de andere zijde bevinden zich de grote Porto-huizen. Reclameborden van Sandeman, Porto Cruz, Offley… nodigen ons uit. We kozen ervoor om de Sandeman-kelders te bezoeken.

Een indrukwekkend complex hoor. Na een vakkundige uitleg en een degustatie van witte en rode porto stonden we twee uur later weer buiten.

We besloten om met de tram naar het strand te rijden. Daar we niet juist wisten aan welke halte we moesten uitstappen en mijn Portugees tot “BOM DIA” beperkt bleef, stapten we een halte te ver af.

Eigenlijk was dit een meevaller want zo moesten we door een hele oude visserswijk waar verschillende nog oudere BBQ stelletjes met sardienen stonden te smeulen. Daar we nog niet geluncht hadden was de keuze snel gemaakt. Zalig verse sardienen.

We verbleven nadien nog een tijdje op het strand, zochten verkoeling in zee en keerden bij zonsondergang terug naar Porto.

De volgende dag stond een boottocht op de Douro op de planning Porto – Regua – Porto. Volgens onze reservatie moesten we op de Estivakaai zijn en ja hoor de boten lagen al klaar. Na het inbegrepen ontbijt aan boord voeren we langs talrijke wijngaarden, het zonnetje was weer van de partij en daar we aan dek konden zitten was dit een heel fijne ervaring.

Onderweg kregen we via een gids uitleg over de diverse wijnboeren, we passeerden een sluis waar verschillende vrouwen zonnehoedjes verkochten die gezien de stralende zon goed van de hand gingen. Tegen de avond werden we in een wijngaard ontvangen met wijn, porto en hapjes.

Na de toelichting van de wijnboer over zijn wijngaard en magazijn met bijbehorende mechanische poppen die alles nog eens netjes bevestigden ging het weer richting Porto en voor we het wisten was ook deze dag weer ten einde.

Op onze laatste dag kozen we ervoor om Ribeira nog wat verder te verkennen. Overal in de wijk kwamen we muzikanten tegen die hun repertoire ten beste gaven. Bij sommige groepjes bleven we een tijdje kijken/luisteren want ze waren het zeker waard.

We vonden een winkeltje waar je sardienendoosjes met je geboortejaar kan kopen. Leuk cadeautje voor het thuisfront. Naast dit winkeltje was er weer een ander klein winkeltje waar geheel automatisch goudgele Backeljaukroketten gemaakt werden. Leuk om te zien en best lekker.

Voor de bekende oude boekhandel “Lello” met zijn art-nouveaugevel was het een drummen van jewelste. Ik heb me laten vertellen dat het pand ontworpen werd door ingenieur Francisco Xavier Esteves en dat het stamt uit 1906.

Je moet € 3 inkom betalen, maar eens binnen is het zeker de moeite waard door het prachtige houtsnij-interieur (nep want eigenlijk is het overschilderd pleisterwerk), een geweldig mooi gebrandschilderd glasraam in het plafond en uiteraard enorm veel boeken.

Trouwens als je een boek koopt krijg je het inkomgeld terug. Na het rondsnuisteren kan je boven in een kleine bar een koffietje of een porto drinken.

We wandelden nog eens over de Dom Louis I naar de linkeroever, genoten samen met de meeuwen van het prachtige uitzicht op Ribeira en kozen een restaurant uit met zicht op de Douro om van ons laatste avondmaal in de avondzon te genieten.