Vandaag derde en laatste dag van ons weekendje Londen. Geen koningen in de buurt vandaag, wel sightseeing en moderne kunst.

Er staat een wandeling over de South Bank op het programma. Eén van de aantrekkelijkste uitstapjes van de stad volgens de reisgidsen.

Maar het regent pijpenstelen en het is vrij fris. Geen weer om gezellig te kuieren. Alternatieven zijn er in Londen genoeg. Vertrekpunt voor een ingekorte wandeling is de imposante St.-Paul’s Cathedral van architect Christopher Wren.

Met 110 meter is de koepel van deze kathedraal, op de Sint-Pietersbasiliek van Rome na, de hoogste koepel ter wereld. Het sluitstuk van de koepel, de lantaarn, weegt maar liefst 850 ton.
De voorzijde van de kathedraal is indrukwekkend met zijn bordes en een dubbele rij Korintische zuilen.

Binnen gaan we niet want het is zondag en er is een misviering aan de gang. Onderweg richting Southbank merken we een ander symbool van Londen: de rode dubbeldekkers, weliswaar een moderne versie ervan en niet meer de legendarische Routemasters die in 2005 van de baan werden gehaald. Ook een ander icoon trekt onze aandacht: de rode telefooncellen.

We steken de Theems over richting Southbank via de Millennium Bridge, een stalen voetgangersbrug van de hand van architect Norman Foster.

Al snel kreeg de brug een bijnaam: de Wobbly Bridge (de wiebelbrug) omwille van de trillingen die veroorzaakt werden door de mensen die de brug overstaken.

Kort na opening in 2000 ging de brug weer toe en met schokdempers werd het euvel verholpen. De brug bleef wel meer dan een jaar toe.

Van op de brug heb je ook een geweldig uitzicht over London Bridge en de Theems.

Urinoir

Aan de overkant van de rivier werd in de vroegere gebouwen van de elektriciteitscentrale, het monumentale Bankside Power Station, Tate Modern ondergebracht.

Tate Modern geeft een overzicht van de belangrijkste kunststromingen uit de 20^e eeuw zoals het surrealisme, kubisme, pop art… Heel wat bekende namen ook, zoals Salvador Dali, Pablo Picasso, Roy Lichtenstein, Andy Warhol en zovele anderen.

Maar eerst liften we naar de tiende verdieping voor een waarlijk prachtig panorama van Londen. Daarbij eisen de St.Paul’s Cathedral en de Londense wolkenkrabbers de aandacht op.

We hebben nog anderhalf uur om de uitgebreide collectie van Tate Modern te verkennen. Het is dus keuzes maken – wij beperken ons tot level 2 en 4 en herkennen heel wat meesterwerken in verschillende genres.

Enkele voorbeelden: de wereldberoemde Urinoir van Marcel Duchamps, Embryology van Magdalena Abakanowicz, Collage van de legendarische fotograaf Man Ray en Whaam! Van Roy Lichtenstein.

Tate Modern oogt luchtig, ruim en dit blitzbezoek vraagt naar meer. Maar de bus wacht op ons, terug richting Dover en thuis.

Een citytrip met de bus spreekt wel aan: je raakt overal zonder zoeken en onderweg krijg je er van uit de dubbeldekker een gratis sightseeing bij. Downing Street, Hide Park, Harrods, Madame Tussauds, Kensington Park, Convent Garden, de MI5 Building, Portobello Road en Notting Hill, we hebben er nu een beeld van.

Heel toepasselijk worden we tijdens onze Brexit vergast op de film Notting Hill met Julia Roberts en Hugh Grant…