Na onze rondreis in Rajasthan langs fraaie forten en prachtige paleizen, het zand van de Thar woestijn, bijzondere ontmoetingen en bijwijlen verbijsterde ervaringen, maak ik mij op voor het hoogtepunt van de reis. Er wordt extra vroeg opgestaan om zeker bij zonsopkomst ter plaatse te zijn.

Eerst zijn enkel de contouren zichtbaar en lijkt de ochtendnevel nog roet in het eten te gooien, maar na het optrekken van de nevel en de zon die eindelijk doorbreekt, onthult de Taj Mahal zich in alle pracht; de mooiste ode aan de liefde ooit gemaakt.

Het witte marmer  staat symbool voor die pure liefde. En die liefde vind je hier overal. Liefde van de architecten voor hun ontwerp, liefde van de arbeiders voor hun vak en de liefde die aan de bron van dit alles lag.

De Taj Mahal is een mausoleum gebouwd door mogol keizer Shah Jahan voor zijn lievelingsvrouw Mumtaz die stierf bij de geboorte van hun 14^de kind. Het mausoleum ligt in een tuin met veel groen,  en heerlijke waterpartijen met vijvers en fonteinen. Naast het mausoleum is er ook nog een moskee en een gastenverblijf.

De bouw van de Taj Mahal wordt aanzien als het absolute architecturaal hoogtepunt van de mogol bouwkunst. Een visionair ontwerp met perfecte uitvoering en dat in de 17^de eeuw.

Duizenden ingelegde edelstenen schitteren in de ochtendzon.  Ik kan er alleen met open mond naar kijken.  Ik ben ongetwijfeld voor de eerste keer in mijn leven met stomheid  geslagen. Elke centimeter is het resultaat van de noeste arbeid van duizenden arbeiders, zeg maar 20.000 man die liefst 22 jaar werkten aan dit kunstwerk.

Naast witte marmer en edelstenen, werd er ook gebruikt gemaakt van halfedelstenen, koralen en mineralen die in prachtige bloemenmotieven zijn ingelegd. Ze stellen de paradijstuin voor. Deze stenen veranderen naargelang het tijdstip van de dag. Koranteksten maken het geheel af.

Het bouwwerk werd opgetrokken in absolute symmetrie. De Taj is even hoog als dat hij breed is. Links van het mausoleum staat de moskee die identiek is aan het gastenverblijf dat zich rechts van de Taj bevindt.

De praalgraven van Shah Jahan en Mumtaz bevinden zich binnen in het mausoleum. Deze ruimte, net zoals de praalgraven, is al even prachtig afgewerkt. De feitelijke graftombes bevinden zich in een crypte beneden en zijn niet te bezoeken.

Ik moet je niet vertellen dat er dan ook een stevig prijskaartje aan dit alles hangt. Shah Jahan had het plan ook voor zichzelf een identiek mausoleum op te trekken langs de andere kant van de rivier maar dan in zwarte marmer. Gezien de bouw van de Taj Mahal de staatskas al geplunderd had, ging dit plan niet door.

Erger nog. Shah Jahan werd door zijn zoon opgesloten in het fort van Agra, waar hij de laatste 7 jaar van zijn leven in gevangenschap doorbracht. Maar zijn zoon zorgde er wel voor dat zijn vader een prachtig zicht had op de Taj, zodat hij elke dag kon genieten van het meesterwerk en van zijn herinneringen aan Mumtaz. Ook wij genieten even later van dat schitterend uitzicht vanuit het fort van Agra, waar de mogol keizers woonden.

Als afsluiter van ons bezoek is het tijd voor ons ‘Diana-momentje’ : een foto op het bankje voor de Taj Mahal.

Het bouwwerk wordt soms omschreven als ‘een droom, een visioen, een gedicht, een wonder’. Ik kan er eigenlijk geen ander woord voor bedenken. Wel weet ik, dat geen enkele beschrijving of het bekijken van foto’s of film genoeg eer doet aan de Taj.

Je moet het met je eigen ogen aanschouwen. Vandaar dus het gezegde : ‘De schoonheid van de Taj Mahal kan niet gemeten worden. Het is iets dat je zelf moet beleven’. Wijze woorden.