De Soca Trail

Ergens in een toeristische info-bladje had ik gelezen dat er in Slovenië een rivier was die men de mooiste rivier van Europa noemde. Dat trok wel even mijn aandacht maar je weet dat elke locatie zijn eigen publiekstrekkers natuurlijk altijd extra in de spotlights wil zetten en ervan uitgaat de kwaliteiten van de  eigen attracties nog beter zijn dan elders.

Mijn partner had echter al hier en daar wat positieve reiservaringen gehoord over Slovenië en ook de media besteedt de laatste tijd wel wat tijd aan deze onontdekte bestemming. Bij mijn verder speurwerk ontdekte ik dat er ook een boek was geschreven over deze rivier. Soca Isonzo. (ISBN 978-3-7012-0185-3)

Een boekje in het Duits van Wolfram Guhl met beschrijvingen van de rivier en mogelijke wandelingen in de omgeving. Mooi genoeg gebracht om me toch over te halen om hierheen op verkenning te trekken. Dus wij weg.

Bovec leek me op het eerste zicht de ideale plaats om aan onze trip te beginnen. Bovec ligt juist aan de zuidkant van de Julische Alpen en ook langs de west kant van de Triglav een beetje afgescheiden van de rest van Slovenië met het super toeristische Bled en de hoofdstad Ljubljana. Het bleek al in Juni een levendige verzamelplaats van toeristen van allerlei pluimage die de bergwereld wouden intrekken of de onstuimige rivier wouden bedwingen.

We hadden een voor 2 personen ruim gelijkvloers appartement ‘Zornik’ gehuurd op slechts enkele honderden meter van het centrum van het dorp en zaten zodoende zo goed als in het centrum van de actie. De uitermate vriendelijke eigenaar (we hebben ook alleen maar vriendelijke Slovenen ontmoet) hielp ons met raad en daad om beslissingen te treffen over wat we de volgende dagen gingen doen.

De Soca Trail, een wandeling van aan de bron van de rivier tot grotendeels aan de monding is natuurlijk een van de uitdagingen voor wandelliefhebbers. Ook voor ons leek dat vrij verleidelijk. Je kon de bus naar boven in de richting van de bron 25 km verder nemen en dan te voet grotendeels bergaf terug stappen tot Bovec.

Het eerste deel, het berggedeelte, van de wandeling. De eigenaar van het appartement verwittigde nog wel dat het toch een hele afstand was en dat we héél wat uren onderweg zouden zijn. We mochten hem altijd bellen als het niet meer zou gaan, dan zou hij ons wel komen oppikken.

Wij de bus op. De busrit langs de smalle baan de berg op met verschillende stops onderweg ging niet echt snel en het nam dan toch wel een drie kwartier in beslag eer we ergens in de middle of nowhere langs de rivier door de chauffeur werden gedropt. Geen bron te zien op deze plaats. Wel stonden we naast de wilde rivier.

Het was niet evident om op onze kaart terug te vinden op welke plaats we juist werden afgezet. Nergens stond er een aanduiding. Een paaltje met daarop Soca Pot was het enige kenteken. Op mijn kaart kon ik echter nergens deze plaats terug vinden. Soca Pot stond hier helemaal niet op. Dus wij op het pad langs de rivier naar beneden.

De bron lieten we even voor wat ze was uit vrees dat we daarvoor te veel moesten omlopen. Op het volgende paaltje dat we tegenkwamen stond alweer Soca Pot en ook op het volgende…. Toen werd het ons duidelijk  dat Soca Pot het Sloveens was voor Soca Trail. Dus we zaten juist. Oef.

Het pad langs de smaragdgroene rivier is grotendeels een bergpad maar niet moeilijk begaanbaar of met lastige passages. Maar je loopt wel kilometers en kilometers zonder dat je enig leven tegenkomt. De temperatuur in Juni kan ook al flink oplopen.

En zoals gewoonlijk bedenken wij altijd maar eerst wat we eigenlijk zouden moeten meenemen op het moment dat we het beginnen te missen. Een slechte gewoonte, ik weet het. Ons eet- en drank rantsoen was dan ook erg beperkt en het duurde lang, voordat we eindelijk een camping tegenkwamen waar we een Sloveens Super Slaatje konden eten.

Het stelde niet echt veel voor maar het was vooral veel. Ons klein hongertje was dan toch onderdrukt en ook ons vochtniveau konden we terug op peil brengen.

Na een kort pauze terug op weg want nog zeker meer dan 10km te stappen in het vooruitzicht en het was al 3u in de namiddag. Langs de rivier zijn er ook wel heel wat mooie natuurlijke fotogenieke rust- en uitzichtpunten waardoor de snelheid enigszins wordt afgeremd.

Kort daarop trok de hemel echter helemaal toe en een onweer zat er aan te komen. Dat was het moment dat we bedachten dat we misschien iets voor de regen hadden kunnen meenemen. Langs de andere kant van de rivier lag echter de asfaltbaan en bij de eerste druppel die uit de lucht viel stopte er al een wagen voor onze opgestoken duim. Alles viel in zijn plooi. Onze vermoeide benen werden verlost van de verdere afdaling en we werden niet nat.

Al bij al hadden we toch een 20km afgestapt langs de mooie rivier. Een wandeling langs de Soca rivier is zeker de moeite maar 20-25km is wel wat teveel van het goede voor doorsnee toeristen zoals wijzelf zijn. Het leek meer aangewezen om met de wagen of een ander vervoermiddel specifiek de mooiste punten langs de rivier die ook op de kaart zijn aangeduid af te gaan en op deze plaatsen telkens een kleinere wandeling te plannen.

De volgende dag zijn we dan ook op onze fiets gestapt naar de andere kant richting Kobarid. Op de fiets is er altijd een kleine zuchtje wind. Al goed want ook op deze dag was het hoog-zomers warm.

De weinige terrassen zaten al voor de middag vol in Kobarid. Alhoewel dit dorp er helemaal niet zo levendig uitzag dan Bovec. Achter de brug over de Soca rivier kan je echter te voet naar een van de mooiere watervallen langs de Soca rivier. Slap Kozjak. Hier moet je inkom betalen om tot aan het uitzicht punt van de waterval te gaan maar het loont de moeite.

Met de fiets ben je ook veel vlugger bij eventuele horeca zaken en heb je de mogelijkheid om veel meer dingen te bekijken. We aten op een soort vegetarisch eetstandje in het midden van het veld “the 7th CONTINENT Vegetarian food corner” en passeerden in de vlucht nog de waterval Slap Boka.

Terug in Bovec stopten we nog bij horeca “The Thirsty River” Dit is de zaak die het best vertaald en brengt waar Bovec en de Soca rivier voor staan. Jeugdig enthousiasme, toffe muziek, vakantie sfeer.

De eigenaar van het appartement praatte ons de volgende dag aan om ook een eens rafting te proberen op de Soca rivier. Een beetje avontuur kunnen we wel hebben en onze huisbaas regelde voor ons een rafting met de buurman die buiten zijn sportwinkel ook enkel raftings per dag uitvoerde.

Niet de echt toeristische raftings tegen de tijd maar eerder relaxed (als dit in een rafting kan) en met tijd voor wat verhalen over de rivier en de omgeving en enkele superleuke speelmomenten. In juni is de rivier niet overdreven wild maar ook niet van die aard dat je met je ogen toe de rivier kan af dobberen.

Op regelmatige tussentijden passeren de nodige stroomversnellingen maar onze begeleider gaf me de indruk om de raft perfect onder controle te hebben. We werden ook allemaal wel eens in het water gegooid. Water van  8° Celsius. De aangepaste wetsuit bleken uitstekend opgewassen tegen dit temperatuurverschil want 8° is echt wel heel koud. Dat voelde je goed op de plaatsen waar de wetsuit je niet beschermde. Brrr.

De begeleider maakte op een bepaald moment een glijbaan van de raft door ze omgekeerd op een aantal rotsen te leggen zijwaarts in het water. Leuke afwisseling en was het water iets warmer geweest dan hadden we daar nog uren kunnen spelen.

In de namiddag zijn we dan nog op zoek gegaan naar de bron van de rivier iets voorbij het dorpje Trenta. Ook hier moest het laatste stukje te voet afgelegd worden. Het laatste stukje steil omhoog in de rotsen langs richeltjes waarbij de kettingen om je aan vast te houden helemaal geen overbodige luxe waren.

Het werd pas echt trikkie als je tegenliggers kruiste die op de terugweg van de bron waren. Daarbij was het nog altijd zeer warm waarbij het leek of het zweet dat over mijn lichaam begon te stromen met de bron van de Soca rivier wou concurreren. De plaats waar je de bron kon zien, was dan ook zo klein dat er slechts één persoon tegelijk kon staan. Speciaal. Maar de herinnering blijft meer aan de spannende opstijg en afdaling dan aan de bron zelf.

Tot zover ons verblijf in Bovec – ons bezoek aan de Soca rivier met zijn talrijke mogelijkheden voor een actieve vakantie want we vergeten dan nog de Zipline te vermelden en naast de Soca trail zijn er nog eindeloos vele mooie wandelkilometers in het gebergte rond de Triglav – de nationale berg van Slovenie.

De volgende dag reden we verder naar het Zuiden maar kilometers lang konden we de Soca rivier nog volgen en zijn we nog gestopt in Tolmin waar de prachtige ‘gorges’ een toeristische publiekstrekker zijn. Maar ook verder door is de rivier weliswaar rustiger maar zijn smaragdgroene kleur komt hierbij nog beter tot zijn trekken. Uitzichten om van te genieten.

Wij komen hier zeker nog eens terug.